คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มองรักด้วย ตาที่หลับไม่รับรู้
ฟังรักด้วยสองหูที่ปิดกั้น
และรักด้วยหัวใจที่ไร้กัน
คำรักนั้นบอกไป ไร้ราคา
ที่ว่างนั้นเคยเป็นเช่นที่ว่าง
พอรักวางฝากใจไว้แน่นหนา
ที่ว่างพลันเต็มทันใดในทันตา
แต่ถึงครารักร้าง ก็ว่างครัน
ว่างใจไว้ให้ว่างๆระหว่างรอ
เพื่อเพียงพอพักวางระหว่างฝัน
ให้ลืมเลื่อนเลือนลางระหว่างกัน
ระหว่างนั้น เว้นใจว่าง ด้วยวางใจ
...
หลับตานอนผ่อนใจไว้เอาใจวาง
รินน้ำตามาล้างอาจจะไหว
แล้วตากลม ชมฟ้าลืมอาลัย
ท่องเที่ยวไปเนิ่นนานผ่านหลายปี
เมื่อนานพอก็วางใจจะใส่รัก
แต่ไม่ยักใส่ได้เหมือนไร้ที่
ความเศร้าแสนยังแน่นก
1477
0
0
หน้าส่วนตัว
