... ล่วงคืนค่ำฉ่ำฝนจนฟ้าสาง ขอบฟ้ากว้างเรืืืองรองแสงทองฉาย ต้องไอหมอกหยอกล้อทอประกาย ความหนาวคลายอวลกรุ่นด้วยอุ่นไอ บุปผาแย้มผลิบานกว่ากาลก่อน สลัดกลีบเกสรซึ่งอ่อนไหว ชูช่องามตามวันคืนสูงขึ้นไป ดังจะไขดวงจิตที่ติดตรึง แม้อยู่คนละฝั่งของฟากฟ้า มิเกินกว่าพลังรักจักแผ่ถึง อกกำซาบอาบร่ำทุกคำนึง ร่วมน้ำหนึ่งมีรักเป็นมรรคา ฝนสร่างซาฟ้าใสใจสว่าง หอมมิจางรวยรินกลิ่นบุปผา ชูช่องามความดีที่ศรัทธา ทรงคุณค่าสูงขึ้นไป...ที่ใจเรา
2397
3
0
หน้าส่วนตัว
