บนหนทางอ้างว้างร้างเปลี่ยวเปล่า เส้นทางเก่าเคยเฝ้าเดินเพลินนักหนา เพราะวันนั้นฉันมีเธอเจอทุกครา เดินเคียงบ่ามาใกล้ให้ประคอง แต่วันนี้ไม่มีเธอเผลอเดินอยู่ ฉันไม่รู้เธออยู่ไหนใคร่ได้จ้อง ให้เธอนั้นหันสบตาคราฉันมอง อยากเคียงครองตระกองกอดพลอดรักเธอ เส้นทางนี้ที่ฉันนั้นเคยเดิน แสนเพลิดเพลินเจริญใจแจ่มใสเสมอ มาวันนี้แม้มีใครให้พบเจอ แต่ขาดเธอเจอใครเหมือนไม่มี แม้ผู้คนชนมากลำบากเดิน ไม่เพลิดเพลินเดินไปให้หมองศรี ยังคงเปล่าเปลี่ยวใจเพราะไม่มี เธอคนนี้ที่ฉันรักมั่นคง