zilver
อยู่กับป่าสายธาราเวิ้งฟ้ากว้าง
อยู่ระหว่างกลางทิวเขาที่เฝ้าฝัน
ธรรมชาติวาดด้วยใจชุ่มชีวัน
ลำธารฝันนั้นอยู่ไกลไม่กลับมา
คิดถึงฟ้าหน้าต่างใจที่ใคร่เปิด
อยากละเมิดกฏสังคมที่หนักหนา
จากเมืองฟ้าลาเมืองใหญ่แล้วจากลา
คึดถึงหน้าคนที่รักปักชีวัน
แม้กลางคืนยืนมองฟ้าหน้าเมืองใหญ่
คิดถึงไอรักแน่นแดนถิ่นฝัน
คือบ้านเกิดพร้อมเปิดรับให้กลับพลัน
บ้านเรานั้นเมื่อไรหนอชักท้อใจ
นานเป็นปีที่ใจไกลห่างบ้าน
ทรมานหนาวเหน็บยามเจ็บไข้
คิดถึงรักไออุ่นและอุ่นไอ
คิดถึงใจที่รักจริงไม่ทิ้งกัน
ร้างรารอนแรมจากเมืองฟ้า
วันนี้กลับกลับมายังป่าฝัน
คือบ้านเก่าที่คอยเฝ้านับคืนวัน
คือบ้านฉันที่ทุกวันต้องห่า
781
1
0
หน้าส่วนตัว
