สุนันยา.
ยิ้มรับ กับระทม
บนผืนภพ ฤา-ลบเลือน เดือนปีผ่าน
สายม่านกาล ล่วงเลย สิ่งเคยเห็น
จากเช้าสาย บ่ายหน่อย ก็คล้อยเย็น
มิว่างเว้น รัตติกาล นานเท่าใด
สัญญาเคย ให้กัน วันก่อนหน้า
หรือลืมแล้ว วาจา พาหวั่นไหว
จะเคียงคู่ เขียนกานท์ หวานพิไล
สานสายใย ทุกวัน เช่นผ่านมา
หากแม้นไม่ มีกัน เหมือนวันก่อน
มธุรส สุนทร ต่างอ้อนหา
คงสิ้นหาย คล้ายเหมือน จะเลือนลา
ดั่งสายชล ไหลบ่า ภูผาชัน
จะไม่ย้ำ ถามหา ค่าเหตุผล
ว่าสับสน สิ่งใด ไยเปลี่ยนผัน
เมื่อไม่หนัก แน่นใน สายสัมพันธ์
ก็ขอยิ้ม รับวัน ฉันระทม
ชลาลัย ในบ่วง ห้วงกระแส
รินรดสู่ ดวงแด แม้ขื่นขม
วานช่วยล้าง คราบติด พิษตรอมตรม
ให้หมดปม เ
1437
7
0
หน้าส่วนตัว
