ผู้หญิงช่างฝัน
เหมือนชีวิตมีใครให้เต็มแน่น
แต่แร้นแค้นความรักเสียนักหนา
โดดเดี่ยวกับคืนวันที่ผ่านมา
ลบอ้างว้างด้วยน้ำตานองหน้าตน
ความผูกพันนับวันจะร้างไร้
เนื้อหัวใจแตกแห้งราวแล้งฝน
หวังอุ่นไอในรักใครสักคน
ก็หมองหม่นทุกครั้งที่หวังครอง
แค่เพียงหนึ่งพึงรักยากจะคว้า
ใครต่อใครปรารถนาเป็นเจ้าของ
ถอนตัวเดินจากไปไม่เรียกร้อง
แม้จะต้องทนร้าวหนาวหัวใจ..
สิ้นความหวังความฝันแล้ววันนี้
อาจเหลือที่มีสิทธิ์ได้ชิดใกล้
นั่นคือเสียงทอดถอนตอนหายใจ
ยากที่ใครล่วงล้ำมากล้ำกราย
อยู่กับอวลกลิ่นอายความพ่ายแพ้
เลิกเหลียวแลแล้วรักเอ๋ยที่เคยหมาย
ลมหายใจเปล่าเปลี่ยววันเดียวดาย
คือสมบัติชิ้นสุดท้าย..ได้คร
1876
7
0
หน้าส่วนตัว
