ธรรมาภิวัฏ
..กาลครั้งหนึ่งเสียนานเน๑
มีผู้เห่ลำนำพร่ำขับขาน
ให้หวานแว่วกล่อมกลับเกินกังวาน
สิ่งตำนานเดิมทีมีแต่เก่า
..ณ สถานกาฬบึงแห่งป่าใหญ่๒
มีฝูงนกร้องไห้ใกล้ขุนเขา
มีฝูงลิงห้อยโหนโจนลำเนา
เกาะกิ่งเถาแมกไม้อันไหวเอน
..ฝูงส่ำสัตว์โดดเต้นระเริงร้อง๓
ขับทำนองขานขับกระแซ่เส็ง
ด้วยภาษาเข้าใจอย่างกันเอง
ด้วยร้องเพลงสัตว์ป่าว่าเข้าใจ
..สู่ถิ่นริมบึง๔
หมู่กบกว่าร้อยนึงประมาณได้
ตัวผู้เฒ่ายั้งเขย่งเปล่งความนัย
โอ้ว่าได้เวลามาปราชุม
..เราจะทำอย่างไรกันดีหนอ๕
อันตัวข้าเก่าก่อในกบกลุ่ม
เป็นหัวหน้าประชาการกบชุมนุม
ด้วยแก่กร้าวเก่ากุมรุมสังขาร์
..คงไว้เหตุละแล้วในฉะนี้๖
จะหาผู้บุญมี
1525
0
0
หน้าส่วนตัว
