ทางเก่าที่เราผ่าน คือตำนานเคล้าน้ำตา ยิ้มแย้มแต้มมายา คล้ายนิยามความนิยม หลับตาแต่ใจตื่น หน้าแช่มชื่นแต่อกตรม อดีตสุดขื่นขม ซ้ำร่องรอยเป็นเรื่องราว เสี้ยวเศษเป็นเหตุการณ์ เต็มวิญญาณอันยืนยาว ทุกข์จมปมร้อนหนาว ความปวดร้าวเข้าลึกซึ้ง ทนเจ็บและเก็บกด ปลดโซ่ตรวนที่ล่ามตรึง ดื้อรั้นและดันดึง ขึงโยงสายดั่งข่ายกล พิษแผลความแพ้พ่าย แผ่กระจายท้าทายตน ล้มลุกแล้วหลายหน ใจอดทนยังหยัดยืน จุดไฟไปหาฝัน แต่ไฟนั้นก็ไร้ฟืน ล้มฟุบแต่ทนฝืน ลืมตาตื่นฝันหมดไฟ
1231
7
0
หน้าส่วนตัว
