พริบดาวพร่างกลางดอยคอยคนเห็น ผ่านแดดเย็นคืนค่ำน้ำค้างใส พบเช้าหมอกระลอกลมห่มหนาวใจ พราวพลอยไพรสงบง่ายเรียบตามมี มิได้ด้นกระสนค้นหาฝัน ตะกายขึ้นฟ้าสวรรค์ชั้นสดสี เพียงหนึ่งดาวพราวดอกบอกชีวี ผ่านเวลานาที ด้วยชีวิต อาจร่วงพราวจากราวฟ้า ณ แดนไหน เจ็บช้ำใจเพียงผ่านอดีตผิด เยียวยาแผลดูแลใจได้ความคิด ไพรพฤกษ์คือมิ่งมิตรมามอบรัก พริบดอกดาวพราวกลางดอยใครสอยถึง อาจซาบซึ้งความเรียบง่ายงามแน่นหนัก พลอยไพรแท้ แค่หนึ่งดาว พราวใจนัก ขอรู้จักดาวระยับ ... ประดับดอย.
2085
3
0
หน้าส่วนตัว
