จะพบเจอ เผลอใจ ให้ใครบ้าง จะอ้างว้าง อย่างนี้ สักกี่หน ก่อกำแพง กั้นใจ ไม่ยินยล ด้วยเกรงคน ใจร้าย หมายหลอกลวง นกบินสูง ยูงยาง ห่างไพรพฤกษ์ ซ่อนรู้สึก ลึกล้ำ แม้คำห่วง ยามบินเดี่ยว เปลี่ยวเปล่า สุดเหงาทรวง มีแต่ห้วง อารมณ์ ที่ตรมลึก จะมองหา คาคบ ที่หลบพัก ก็ไร้หลัก อุ้มชู หม่นรู้สึก หมู่เมฆพริ้ว ปลิวผ่าน พาลทักทึก หวนสะอึก สะอื้นเห็น เป็นรวงรัง จะพบเจอ เผลอใจ ให้ใครอีก เฝ้าหลบหลีก เผลอใจ ไปใฝ่หวัง พายุฝน ครืนคร่ำ กระหน่ำดัง กระทบทั่ง ปีก ลู่ ลงสู่ดิน
1155
10
0
หน้าส่วนตัว
