ลมร้อนพัดพริ้วผ่านมานานแล้ว ครุ่นคำนึงถึงวาวแววดวงตาหวาน กลิ่นไออุ่นกรุ่นนักจับดวงมาลย์ ลมพัดผ่านให้รู้สึกถึงไอร้อน ยังคิดถึงเรื่องราวเมื่อคราวนั้น ยังไหวหวั่นซาบซ่านหวานเกินถอน ยังครุ่นคิดคำนึงจึงอาวรณ์ ยังมิอาจไล่ภาพหลอนที่คลอนใจ หลับยังฝันถึงเธอยังเพ้อหา ตื่นยังมีคราบน้ำตาอาบแก้มใส นั่งยังเพ้อกับลมตรมฤทัย ยืนยังเหม่อถึงหัวใจ .. ใครบางคน ลมร้อนพัดพริ้วผ่าน .. ผ่านไปแล้ว พร้อมวาวแววแห่งดวงตาพาล่องหน พรากความสุขในหัวใจใครหนึ่งคน ทิ้งไว้เพียง .. ทุกข์ล้น .. ร้อนรนฤดี ..
1107
1
0
หน้าส่วนตัว
