แก้วประเสริฐ
* โศกนาฏกรรมกากี *
ลอยละลิ่วพลิ้วไปในเวหน
ทะยานพ้นสีทันดรคงคาสมุทร
ทั้งป่าเขาแนวไพรด้วยเร็วรุด
เหลือทนสุดทานได้ให้สลบไป
ครั้นพลิกฟื้นตื่นพบพระแกลช่อง
สบตาจ้องนาฏกุเวรยิ้มผ่องใส
ความงวยงงผุดลุกขึ้นทันใด
กุเวรได้รีบคว้าเกรงนางหล่น
สะท้านทรวงฝังไว้ในดวงจิต
อยากจุมพิตนางใคร่ให้สับสน
เกรงพรหมทัตทราบเหตุเรื่องราวตน
ประคององค์มเหสีรีบผันจร
พอถึงองค์ทรงไทน้อมกายถวาย
มูลเหตุไซร้รายงานด้วยรีบร้อน
ด้วยหลงติดรสเสน่หานางบังอร
แสนอาวรณ์ผลุนผันพลันจากลา
องค์พรหมมินทร์ผินพักตร์มาสบจ้อง
พระพักตร์หมองขึงทมึงมิหรรษา
ตวาดก้องร้องเหวยนางแพทยา
กูอ
หน้าส่วนตัว
1366
12
0
