Darkness_Hero
ร่างกายยังคงอยู่
แต่ไร้คู่อยู่เคียงกาย
เหงาเหงาอยู่เดียวดาย
ไม่มีใครคิดเหลียวแล
ความรักที่สูญหาย
กลับมลายเหลือเพียงแผล
ไร้ซึ่งคนเคยแคร์
จึงเหลียงแค่เพียงลำพัง
ห้องฉันไม่กว้างใหญ่
แต่ดูไปมากความหลัง
ต่อให้ใหญ่เทียมเวียงวัง
ไร้กำลังจักเชยชม
บันไดที่ย่ำเดิน
คือขึ้นเนินความขื่นขม
ทุกพื้นที่ปูพรม
คือระทมที่พรั่งพรู
กำแพงที่ขาวนวล
ช่างอบอวนความอดสู
เดินเข้าออกทุกประตู
ยิ่งเข้าสู้ความเอกา
นั่งอยู่ตรงเก้าอี้
นั่งตรงนี้ช่างเหว่หว้า
ฟังเพลงที่แว่วมา
ทุกเพลาน้ำตาคลอ
สายลมจากแอร์เครื่อง
พัดพาเรื่องเศร้าจริงหนอ
อากาศมีเพียงพอ
แต่ไม่พอให้สุขใจ
กระจกที่ส่องหน้า
ไร้ช
846
4
0
หน้าส่วนตัว
