อยากพักเหนื่อย เต็มที แล้วนะลูก ที่เคยสร้าง เคยปลูก มานานเนิ่น ในยามนี้ หมดแรงฝืน จะยืนเดิน ชราเกิน จะหาผัก หรือหักฟืน ยังแต่ความ ท้อแท้ เหมือนแพ้พ่าย ลูกหลานหาย จากไกล ไปเป็นอื่น เฝ้ารอวัน พันผูก ลูกกลับคืน มาหยิบยื่น หยูกยา รักษาใจ เฝ้ารอคอย นานปี ที่เจ้าจาก แม่ลำบาก กว่าเก่า เจ้ารู้ไหม ตาฝ้าฟาง แรงถอยถด ทั้งหมดใจ เพราะลูกหลาน ทิ้งไป ไม่มาแล ทิ้งถิ่นฐาน บ้านนอก ทิ้งคอกเก่า ทิ้งผู้เฒ่า จากไป ไม่แยแส หลงเมืองฟ้า บ้าความฝัน ที่ผันแปร ทิ้งคนแก่ คนเก่า ให้เฝ้าคอย มิไยดี หนีลับ ไม่กลั
937
2
0
หน้าส่วนตัว
