ใช่ไม่รู้ว่าข้างหน้ามีฟ้ากว้าง ใช่ไม่เห็นว่าข้างทางมีดอกไม้ บนถนนที่เงียบเหงาและเดียวดาย อาจบางทีฉันก็คล้ายคนปิดตา แม้จะรู้แต่ก็ดูเหมือนไม่เห็น ในลมเย็นใจฉันเยียบเย็นกว่า ปล่อยหัวใจปล่อยให้สายลมพา ปล่อยไปดั่งวันข้างหน้านั้นไม่มี ทุกย่างก้าวก้าวบนทางที่เคยผ่าน แขวนหัวใจกับวันวานใช่วันนี้ กับความรักคงเป็นแค่ว่าเคยมี ที่ผ่านวันผ่านปีก็ผ่านไป แม้จะรู้ว่าข้างหน้ามีฟ้ากว้าง แต่กับฉันคืออ้างว้างที่ยิ่งใหญ่ บนถนนที่ดกดื่นด้วยดอกไม้ ก็คงแค่เครื่องเตือนใจถึงดอกเดิม
1712
2
0
หน้าส่วนตัว
