เงาบุหลันเด่นเบื้อง นที แสงผ่องนวลฉวี ส่องหล้า กำซาบในวจี พี่เอ่ย เอื้อนบอก ความหวังดีเจิดจ้า แม้นไม่ ร่วมปอง จิตมิหมายอาจเอื้อม ครอบครอง คุณอาจมีเจ้าของ พ้องอยู่ หวังใจแค่เมียงมอง เพียงห่าง คอยยล ขอแค่ได้รับรู้ ว่าน้อง มีใจ ห้วงนทียากแท้ หยั่งไป มิเท่าห้วงหทัย แห่งพี่ แสนยากคะเนใจ แม้นหนึ่ง น้อยนิด จึงเปรยผ่านโคลงนี้ กระซิบ รำพัน รักส่องผ่านแสงจ้า แห่งจันทร์ ห่มใจใครคนนั้น