หนึ่งเมล็ดวรรณกรรมชำลงดิน น้ำแห่งศาสตร์และศิลป์คอยรดหลั่ง ปุ๋ยแห่งรักคำกวีคอยประทัง ธาตุพลังแห่งถ้อยร้อยประพันธ์ หนึ่งเมล็ดแตกปริผลิใบแรก ผุดผ่านแทรกธรณีแห่งกลอนฉันท์ ต้องประกายฉายแสงแห่งคืนวัน ปะทะขวัญมั่นหมายสายลมคลอ หนึ่งเมล็ดเติบใหญ่กลายเป็นต้น ยืนหยัดทนบนโลกมิโศกท้อ ผลิดอกหอมอบอวลชวนหลงรอ ทิ้งกลีบก่อผลิผลที่ตนเป็น หนึ่งเมล็ดบัดนี้สูงเสียดฟ้า แต่จะโน้มกิ่งลงมาให้คนเห็น ผลิดอกผลแห่งกวีที่ฉ่ำเย็น เลี้ยงคนเป็นด้วยกวีที่โอชา
1165
1
0
หน้าส่วนตัว
