เก็บคำรำร่ายประกายคำ เป็นลำนำคำกานต์ผสานผสม กูเขียนทุกข์ด้วยคำและช้ำตรม เก็บดาษดื่นขื่นขมมาชมเชย หยิบปืนยื่นให้ในความคิด กระสุนปลิดปลงกูอยู่ไยเหวย ในโลกมืดเดินทางก็อย่างเคย พบแต่ช้ำงอกเงยอยู่เปล่าดาย เพียงกระสุนระริกกระดิกนิ้ว ก็พร่างพลิ้วลิ่วลับสลับสลาย ดับทุกข์โศกกรรโชกใจและกาย วิญญาณวายฝังร่างลงกลางดิน เป็นก้อนกรวดดินทรายคงง่ายกว่า มิต้องโศกโศกามา
1541
5
3
หน้าส่วนตัว
