ปลง
เป็นคนโตพ่อแม่แสนจะรัก
ให้ขี่หลังแทบหักยามเป็นเด็ก
เลี้ยงจนเติบใหญ่จากตัวตนเล็กเล็ก
มีให้เค็กวันเกิดทุก คนไป
พี่สาวคนโตสุดแสนคิดสั้น
เหนี่ยวรั้งนั้นไม่ไหวใจอ่อนไหล
ไปไกลแสนที่สุดที่แสนไกล
ใจก็ไปกับคนอื่น ระรื่นตน
ยามพ่อกม่คิดถึงเขา แทบเป็นบ้า
โตขึ้นมาแทนทดคุณก็หาไม่สน
เกิดกำเนิดมาให้คนจิ้มคน
ทำตัวตนเป็นอย่างไร ไม่ใยดี
เห็นพ่อแม่เป็นอะไรหรือคุณพี่
ไม่นับถือพี่คนนี้อันสุขศรี
ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวมาใยดี
อดทนที่อยู่กับคน พ้นกันไป
หาทางออกนอกทางไปทางอื่น
แสนระรื่นคนเดียวแม่เปลี่ยวใจ
ถามหาทุกวันพันคิดติดตาใจ
แม่เศร้าเหงาจนไซร้เป็นอาจิน
อยู่เมืองนอกนึกว่าเท่ห์มากมายหร
2498
4
0
หน้าส่วนตัว
