เดือนครึ่งดวงลอยค้างฟ้า โลกเหว่ว้าเงียบงันขวัญพบสุข ทุกเรื่องราววันวานแห่งความทุกข์ ไร้รานรุกเข้ามาครองสี่ห้องใจ อาจจะเป็นเพราะจิตว่างกระจ่างแจ่ม ดวงดอกไม้แย้มรายรอบเรือนไสว การเวกเสกสายหวานมารำไร วิมานไพรประโลมฝันวันลำพัง ฟังเสียงธรรมทองก้องเต็มหู จิตรับรู้มนต์นิยามแห่งความขลัง เพิ่มงามเงียบสงบศรัทธาพลัง แล้วก็นั่งนิ่งนิ่งยิ่งล้ำลึก เหมือนไร้ร่างว่างเปล่าในเงาฝน เหมือนกมลผสานธรรมย้ำรู้สึก เหมือนสิ้นกรรมย้ำวนในเนานึก เหมือนรำลึกอดีตที่ผ่านมา..มายาจินต์....!
1846
4
0
หน้าส่วนตัว
