Soldivie
....บัดนี้โลกาต้องพินาศ
ด้วยอำนาจแห่งกาลเวลา (กาล ละ เว ลา)
ด้วยหลอกลวงซึ่งทั้งปวงประชา
ด้วยศรัทธาอันลุ่มหลงและงมงาย
สายลมผ่านพัดไปก็ไม่กล้า
มีแต่หน้าด้านๆ ต้านลมหนาว
มีแต่ความลาวๆ เข้ารังควาน
เที่ยวระรานผู้คนจนพอใจ
มันผู้ใดบังอาจไม่ฟังข้า
สาบให้บ้าเป็นคนอีกคนไป
สาบให้ความละอายแทรกเข้าไป
ให้จิตใจเป็นอุบาทว์แทนแสนดี
ทุกวันนี้มีใครรู้ไม่
ว่าโลกนี้มีอะไรอยู่มากมาย
ทั้งขอทานนั่งหน้าสะพานควาย
และมีใครอีกมากมายที่ถูกลืม.....
...บางคนอาจจะร่ำรวยทรัพย์สิน แต่...ใครบ้างหละไม่จะมองเห็นชีวิตที่แท้จริงของคนจน ถึงขั้นขอทาน...
ปล.กลอนนี้อาจจะแปลกๆ อ่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่ยังไงก็ฝากติ
798
1
0
หน้าส่วนตัว
