คีตากะ
พอหรือยังกับตัวตนทำหม่นไหม้
จับยึดไว้เร่าร้อนนอนโศกศัลย์
ทิ่มแทงซ้ำย้ำคิดจิตรำพัน
สร้างความฝันฟุ้งเฟ้อละเมอครวญ
เจ็บพอไหมร้าวรวดแสนปวดแสบ
เอามาแนบกอดไว้ให้คิดหวน
ภาพเหตุการณ์รานร้าวคราวทบทวน
ยังใจป่วนแปรเปลี่ยนอยู่เวียนวน
เดินพันหลักตรวนโซ่เซโซนัก
เดี๋ยวเรื่องรักเรื่องชังนั่งสับสน
เดี๋ยวก็อยากไม่อยากซ้ำซากทน
เสียงเพ้อบ่นอาลัยไม่เคยจาง
ทุกข์สาหัสพอไหมใจแบกรับ
หวังคว้าจับภาพลวงตาพาหมองหมาง
อีกกี่ทุกข์กี่รอยจะปล่อยวาง
หรือรอร่างล้มหายค่อยคลายปม
ทุกข์สุขเศร้าใครเล่าเอามาแบก
ทั้งโซ่แอกใครล่ามความขื่นขม
ใครระบุมีเรา-เขาเฝ้าชื่นชม
ใครผูกปมเงื่อนนั้นพันธนา ?