หน้าส่วนตัว
เมื่อความรักเข้าตาพามืดบอด
จึงโอบกอดกงจักรเพราะรักหลง
คิดว่าเป็นบัวหลวงห่วงพะวง
รักซื่อตรงคงมั่นไม่ผันแปร
เพียงไม่นานรักหวานก็พาลกร่อย
สันดานถ่อยลายออกบอกธาตุแท้
ลืมแล้วไซร้ใครเล่าเฝ้าดูแล
ลืมแม้แต่สัญญาฟ้าพยาน
คิดว่าเป็นคนดีที่ไหนได้
รู้เพียงหน้าไม่รู้ใจดั่งใครขาน
บัวยังบอกตื้นลึกชลธาร
สุดประมาณหยั่งได้คือใจคน
สิ้นสุดแล้วจบกันในวันนี้
อย่าได้หวังคืนดีกันอีกหน
ตัดไม่เหลือเยื่อใยในกมล
ตัดใจคนขาดง่ายกว่าใยบัว
****************
เรียมเอง...
1 ก.ย. 52
3488
13
0
