ปรางทิพย์
กอบปุยเมฆเสกเป็นดังเส้นด้าย
เก็บดาวรายพรายพร่างกลางท้องฟ้า
แล้วเรียงร้อยสร้อยงามอร่ามตา
ดั่งนภาคราเราเฝ้าชวนชม
กวาดสายหมอกซอกเขาเข้ารวมไว้
ทอแทนไหมใครเคยเชยสุขสม
ดึงรุ้งสายหมายย้อมพร้อมภิรมย์
สีผสมกลมกลืนผืนไหมงาม
หยิบตะวันปั้นแต่งแกร่งดังเพชร
เมื่อเจียร์เสร็จเม็ดเลี่ยมได้เหลี่ยมหวาม
รองน้ำค้างวางเรียงเคียงฟ้าคราม
ล้อมรวมตามท่ามแหวนไว้แทนใจ
หริ่งเรไรไพรร้องก้องขุนเขา
ดุจดั่งเย้าเร้าโรมประโคมไหว
ท่ามแสงจันทร์ผันพรอดกอดทรวงใน
หอมกรุ่นไอได้ชิดสนิทนาน
ณ ที่เก่าเราพิงอิงร่วมฝัน
ให้คำมั่นสัญญาวาจาหวาน
ธรรมชาติวาดหวังดังวิมาน
จิตสราญกานต์ตอบมอบใจกาย
ด้วยหัวใจใฝ่พร้
2659
43
0
หน้าส่วนตัว
