พิภพพื้นสะอื้นอึ้งรำพึงพร่ำ กำสรวลซ้ำโศกโศกาแทบอาสัญ เมื่อสายน้ำมิอ่อนเอื้อเกื้อชีวัน จึงซัดซ่านธารกระแสแก่แผ่นดิน ประกอบก่อต่อเป็นคลื่นทะมึนมั่น แล้วซัดซ่านสายธารแท้กระแสสินธุ์ มุ่งหน้านำทำลายล้างข้างแผ่นดิน สลายสิ้นชนชีพไทยได้สังเวย ดารดาษกลาดเกลื่อนศพบรรจบฟ้า ทรายโสภาต่างเมรุเรียงเคียงเขนย เศษซากไม้ต่างหมู่หมอนนอนก่ายเกย ทะเลเอ๋ยดั่งมัจจุราชพิฆาตชน ทะเลคลื่นทะมึนฟ้ามาพัดผ่าน ดินเดือดดาลพาลร่ำร้องก้องเวหล ฤาจะสู้ธารน้ำใจไทยทุกคน ที่หลั่งล้นซับน้ำตาผู้อาทร
880
4
0
หน้าส่วนตัว
