จันทร์ไร้เงา
เจ็บช้ำเมื่อฟังคำว่าไร้ค่า
ตมน้ำตา อาบหน้า ร่ำไห้
เจ็บเหลือเกิน เจ็บตรงนี้ ที่ หัวใจ
เจ็บจนไม่อาจต้านได้ ซึ่งกำลัง
เพราะความหวัง เคยมี เคยฝัน
เป็นเหมือนแรงเติมต่อให้พลัง
ต่อไฟฝัน เติม กำลัง
เพื่อให้ฉันได้ก้าวไป
แต่แล้วที่เหลือคือ น้ำตา
ไว้มองเธอยาม พบหน้า แล้ว ร่ำไห้
เหมือนดั่งมอง จันทร์เด่น บนฟ้าไกล
แต่ จันทร์ ไม่ได้ส่องแสงให้ ใจซม
เจ็บเหลือเกิน ที่ยังจมอยู่เช่นนี้
ไม่อาจเจอสิ่งที่ สุขสม
คงแต่เจอน้ำตาเศร้าเหงาระทม
คงแต่จมในความหลังครั้งวันวาน
ภาพวันคืนครั้งเก่ายังเรียงร้อย
ภาพความหวานยังคงคอยเฝ้าขับขาน
ผ่านเศษเสี้ยวแห่งนาทีจนเน
หน้าส่วนตัว
773
3
0
