กลับมาเดินบนถนนสายเก่า แม้ความทรงจำจะรุมเร้าในหัวใจ แต่ไม่อาจเลือกทางเดินอื่นใดได้ เพราะหวาดกลัวกับความเดียวดายที่เข้ามา เคยเดินเรื่อยไปจนเกือบถึงทางแยก แล้วความเหงาก็ซึมแทรกเข้ามาหา หวาดหวั่นกับความหนาวเหน็บจนเจ็บชา แม้จะพยายามหลับตาแต่ก็ยังรู้สึกตัว เกลียดตัวเองที่เหมือนคนอ่อนแอ ยอมพ่ายแพ้ให้แก่ความขลาดกลัว จึงต้องยอมรับสภาพที่ดูหมองมัว กับชีวิตที่มืดสลัวบนเส้นทางเดิม
853
6
0
หน้าส่วนตัว
