ฟ้าร้องไห้อยู่ไกลที่หายหน้า คราบน้ำตายังไม่แห้งแล้วแกล้งหาย ในคืนค่ำน้ำตาหล่นพราวพร่างพราย แล้วกระจายกลายเป็นดาวที่เจ้ามอง ฟ้าที่อยู่ไกลไกลหมายตาอยู่ อยากให้รู้เหมือนใกล้เมื่อได้จ้อง ในคืนค่ำฟ้าหนาวสกาวละออง ฟ้าก็มองอยากบอกเจ้าเฝ้าทุกคืน ฟ้าไม่หายไปไหนอยู่ใกล้นี่ ผ้าห่มนี้แทนใจกายมาให้ชื่น คลี่คลุมห่มคลายหนาวสาวทุกคืน แนบแก้มรื่นแทนคนไกลส่งให้มา ความใฝ่ฝันอันแพรวพราวคราหนาวนี้ ร้อยมณีจันทร์ดาวดวงแทนห่วงหา มาย้ำคำที่เคยพร่ำ สุดชีวา จูบฝากฟากฟ้ายล...จากคนไกล
736
5
0
หน้าส่วนตัว
