หรือ..คลื่นกำสรวล เคยสดใสสวยงามยามสงบ อ้อยอิ่งซบอกทรายคล้ายเดียงสา เพียงสายลมโลมไล้ได้ชีวา เจ้าเริงร่าพลิกพริ้ว เป็นริ้วลอน บันดาลเสียงเสน่ห์กล่อมเห่หาด มิเคยขาดมนต์ขลังให้สังหรณ์ ผู้คนหลงรักเจ้าตามเว้าวอน หมายเชยช้อนชื่นบานสู่ลานใจ แต่บัดนี้เจ้ากลับอัปยศ โถมรันทดเข้าสาดขนาดใหญ่ ปลิดวิญญาณนับหมื่นกลืนหายไป ทิ้งร่างไว้เกลื่อนกลาดหาดระทม เสียงร่ำไห้โหยหาเกินกว่านับ สุดระงับใจหงอยพลอยขื่นขม พ่อแม่ลูกพลัดพรากจากหายจม ตามแรงถมโหมหื่นคลี่นพระกาฬ เพียงพริบตา