ม้าก้านกล้วย
ใกล้รุ่ง เลือนราง สว่างดาว
กลางหาว สดใส ในคืนสวย
รั้งรอ เวลา ฟ้าอำนวย
ระรวย รินลง ยังคงคอย
น้ำค้าง แม้มิได้ มากมายนัก
ประจักษ์ ใจว่า ค่าเจ้าด้อย
แค่พรม ผืนหญ้า มาปรอยปรอย
ร่วงลอย ลงมา เวลาเช้า
ดำรง คงที่ มิเนิ่นนาน
เมื่อกาล ผ่านเวลา มาเผดเผา
เลือนหาย จากไป ไหนหรือเจ้า
ชะเศร้า โศกใด ไปด้วยหรือ
เก็บเกี่ยว กักกั้น กันอย่างไร
จะให้ น้ำใจ อันใสซื่อ
ตวงน้ำ ค้างรอง ด้วยสองมือ
ยึดถือ เก็บไว้ ให้นานนาน
ที่สุด ระเหย เลยใจหาย
แดดสาย สาดแสง แรงสะท้าน
ละออง ไออ่อย ค่อยเจือจาง
วับว่าง ระเหย เลยต้องลา
หากมั่น ใจแน่ แม้เฝ้ารอ
วันรุ่ง พรุ่งพอ ก็พบหน้า
น้ำค้าง นวลผ่อง ต้องกลับมา
เพื่อว่า
1321
7
0
หน้าส่วนตัว
