กระทงน้อย ลอยโดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวจิต ให้มาคิด ถึงเรื่องรัก ครั้งหนหลัง ท่ามกลางเสียง ประทัด ที่ยังดัง ใครจะรู้ ริมฝั่ง ยังมีเรา ผู้คนที่ ชมงาน มากเหลือแสน เดินจับแขน จูงมือ คอยหยอกเย้า รอคอยพี่ ริมฟากฝั่ง กว้านพะเยา รอแล้ว รอเล่า ไม่เห็นมา เห็นลิเก พระนาง อยู่แนบข้าง แต่เราเล่า อ้างว้าง คอยแลหา พี่จากไป ไม่เห็น หวนคืนมา ในอุรา โศกช้ำ เพราะคำคน ฟ้าสีหม่น ดวงจันทร์นวล ให้หวนคิด มีชีวิต เพื่อรอเธอ แต่ไร้ผล เคยคิดโดด ลงไปใน สายธารวน เป็นวิญญาน เพื่อรอคน ที่ใจรัก
854
2
0
หน้าส่วนตัว
