bananaleaf
ครั้นเมื่อสายลมพัดสะบัดไหว
เห็นใบไม้..หล่นปลิวก็หวิวหวั่น
อกสะท้อนอ่อนองค์..พะวงครัน
ว่าผู้นั้นรู้ไหม..เล่าใครครวญ
ในทุกถ้อยสัญญาเมื่อคราก่อน
ยังตามย้อนกรีดย้ำให้กำสรวล
..จะอย่างไรมิผันรักมั่นนวล..
คำนั่น..ดั่งโซ่ตรวนที่ตรึง..ตรอม
รินหลั่งเถิด..อาลัยแห่งใจนี้
เผื่อจะล้าง..วจี..ที่หวานหอม
กับทุกบทรสเร้า..อันเปล่าปลอม
หมายหยาดย้อมทรวงช้ำ..จากคำชาย
เมื่อวิถีแห่งพรหมไม่สมสร้าง
จึ่งรอยหมาง..ทอถักให้รักพ่าย
กว่าสำเหนียก..ก็นานจน..หวานวาย
นิ่ง..เดียวดาย..สงัดอยู่..อย่างรู้ตน
ถ้วนถวิลอันใดที่ในหล้า
ไม่น้อมนำปรารถนาสักคราหน
ซุ่มกอบเกี่ยวเศษฝันมา..ปัน..ปรน
ข่มจาบัล
3616
31
0
หน้าส่วนตัว
