บทกวีหมายเลข 1

อลัญชา

ความอ้างว้างดั่งหมอกควันแห่งความเจ็บปวด
เฝ้าคอยกลืนกินหมู่มวลผีเสื้อให้มอดไหม้
ปีกแห่งสรวงสวรรค์
พร่ำเพรียกหาหยาดน้ำตาแห่งฝูงกาทมิฬ
ฤา ความรัก คือกลลวงอันเป็นนิรันดร์
สร้างสรรค์ภาพมายาดั่งขับลำนำกวี
หลอกล่อให้นกน้อยสยายปีกบินมาติดกับ
สิ่งซึ่งเปรียบดั่งแร้วหนามกุหลาบอันงดงามและหอมหวาน
พันธนาการรัดแน่นไม่อาจเสื่อมคลายจากดวงใจที่แตกสลาย
บุปผาชาติอันเหี่ยวเฉาเร่ร้องเรียกแผ่วเบา
หากสดับฟังกังวานของมันก่อนแสงตะวันจะลับลา
จักได้ยินเพียงถ้อยคำหนึ่งซึ่งมิอาจเทียบค่าใด
คือ หัวใจที่รักมั่น แด่ดวงตาอันแสนงดงามของธุลีดิน
ภายใต้โอบกอดแห่งผืนนภาสีดำ 
แล ธารน้ำซึ่งเยือกเย็น ไร้วิญญาณ				
comments powered by Disqus
  • ว่าที่กวี

    15 มีนาคม 2550 12:18 น. - comment id 671042

    เปิดตัวได้สวยงามมากเลยคับ
    
    55.gif41.gif
  • อลัญชา

    15 มีนาคม 2550 12:32 น. - comment id 671046

    ขอบคุณมากค่ะ
  • กุหลาบน้ำตา

    15 มีนาคม 2550 18:14 น. - comment id 671314

    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif
    
    สวัสดีครับ คุณอลัญชา
    
        สมชื่อนะครับ สำหรับบทกวีหมายเลขหนึ่ง
    
    การสื่อภาษาในบทกวี สามารถรับรสแห่ง
    
    วรรณศิลป์ได้อย่างเต็มเปี่ยมครับ 
    
    ข้าพเจ้ากุหลาบน้ำตา ขอชื่นชมจากใจครับ
    
    57.gif57.gif57.gif57.gif57.gif
  • ผู้หญิงไร้เงา

    15 มีนาคม 2550 22:27 น. - comment id 671455

    เป็นเช่นนั้นจริง ๆ 
    
    แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
  • อลัญชา

    16 มีนาคม 2550 08:52 น. - comment id 671588

    ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจผ่านตัวหนังสือ ไม่รู้จะหาคำพูดใดๆมากไปกว่านี้จริงๆ ดีใจและประทับใจที่อย่างน้อยๆก็ได้รู้จักเพื่อนกวีเพิ่มขึ้นค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน