รามราชท้ายน้ำ

กุหลาบน้ำตา

รามราชท้ายน้ำ  เป็นเรื่องเล่าของปู่ย่าตายาย  เท็จจริงอย่างไร
กุหลาบน้ำตา ไม่สามารถรู้ได้  ว่ากันว่า  เป็นเรื่องราวการเดินทาง
ของเจ้าเมืองนครศรีธรรมราช ( พระเจ้าศรีธรรมโศกราช ) โดยเสด็จ
ทางชลมารค ณ คลองเลียบเมือง  และเมื่อมาถึง บ้านท้ายน้ำ  ได้เกิด
เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น  โปรดติดตามต่อไป ในกาพย์ห่อโคลง นะครับ
       กุหลาบน้ำตา ลองนำคำเล่าขาน มาแปลงเป็นกานท์กลอน
        ศรีธรรมโศกกษัตริย์           รามราช
เสด็จเยือนถิ่นทรงประพาส           เรือหลวง
จากเลียบเมืองถึงบ้านกาศ            ท้ายน้ำ
ถือฤกษ์เก้าเดินดวง                      ดารดาษราชรัตน์  เรือนา
        ถือฤกษ์นพรัตน์                  จอมกษัตริย์ยุรยาตร
จากเลียบเมืองบ้านกาศ               ถิ่นท้ายน้ำย่ำฟ้าสาง
        พร้อมพลทหารรักษ์              ประดับศักดิ์อัษฎางค์
ราชรัตน์นามเรือกลาง                  ถือมงคลประโคมครัน
        เรือล่อง ณ ทางถิ่น                ปักษีบินระกาขัน
พร้อมสรรพราชภัณฑ์                   รพีภัทรกระจัดเรียง
        ผ่านไทรและโพธิ์พฤกษ์       ย่ำยามดึกสงัดเสียง
หมู่ภมรอ่อนสำเนียง                    ยุรยาตร ณ กลางชล
        พระพายส่ายโหยหวน          ดูเรรวนแลสับสน
มองทั่วทุกตัวคน                          ยิ่งเคลือบแคลงสำแดงเดช
         พระพายโหยโรยเรื้อ             เรือหลวง
จันทราทรเด่นดวง                          ดื่นดาษ
ยามราตรีกาลลวง                            ลึกลับ
ดั่งเทพสำแดงประกาศ                    กู่ก้องร้องชัย
        สายชลไหลวนกลับ                  ดั่งเปรียบกับกึ่งอาเพศ
ฤกษ์ลดหมดสังเกต                         เสมือนเหตุจะร้ายแรง
        ฝนบ้าเมฆาคลั่ง                       ทุ้งกระทั่งสิ้นคลังแสง
เดชฤทธิ์ผิดสำแดง                           ระเดียดาษจะฟาดฟัน
        เรือหลวงโคลงแคลนคลอน       ท้ายเรือร่อนระส่ายสัน
ธงริ้งปลิวอนันต์                                ดูอนาถเกินคาดคิด
        กิ่งพฤกษ์ผนึกหัก                     บรรจงปักบนเรือติด
การณ์ร้ายกลายเป็นพิษ                    สุดจะพร่ำหรือคร่ำครวญ
        เหรามานอนขวาง                    ณ ชลกลางดูผันผวน
ชนม์ชีพเหมือนติดตรวน                  สุดจะตรึกรำลึกลา
        อ้าโอษฐ์เหมือนโกรธจัด          หางสะบัดขัดช่วงขา
ร่อนกายฝ่ายธารา                           สายชลร่ายเป็นกลายเกลียว
        พลทหารพาลเข้ายุทธ             แขนขาหลุดดูน่าเสียว
เลือดทรุดสุดจะเยียว                       ถ้าเข้ายั้งต้องพลั้งตาย
        เลือดสาดชาดแดงสด              สุดสลดทรุดสลาย
เลือดหลากธาราราย                         ทั้งชลสายเลือดกายกอง
        เหราขวางทางชล                 ชลาราศ
อาเพศกลายร้ายกาจ                   กึ่งสลอน
พลทหารพาลถึงฆาต                    คราคร่ำ
ทุกข์หลากยากจะย้อน                  ยลเบื้องเมืองหลวง  นครนอ
          เหรามุดยุดเรือ                       จนหางเสือขาดสยอง
พลทหารพาลลงกอง                         เกลือกกลิ้งกลับลงทับกัน
          จอมกษัตริย์สุดขัดจิต             รำลึกคิดผิดสิ่งสรรพ์ 
พลฆาตอนาถครัน                             สุดจะครวญหวนถึงดวง
           ถอดทรงบรรจงกราบ              ศิโรราบพิธีหลวง
ร่ายเวชเดชกลลวง                            ฤาจะเลื่อนหรือเคลื่อนกาย
           โอมศรีรุจิเรจ                         ฤทธิ์อาเพศวินาศสลาย
จอมเหราเพรียกพากาย                      หาย ณกลางชลธี
           ฤทธิ์เวชจอมกษัตริย์               เหราบัดบ่ายร่างหนี
เหตุร้ายกลับกลายดี                           ด้วยฤทธีเจ้านคร
           ฟ้าสางสร่างทั่วหล้า                  พื้นนภาประภัสสร
ด้วยเดชฤทธิรอน                               รามราชจอมณรงค์
           รามราช ณ ท้ายน้ำ                   มุ่งจะนำจุดประสงค์
เมืองนครสิธำรงค์                               ฉลองราชประกาศไกล
           นิยายแต่เบื้องบรรพ์                 มาเสกสรรค์พิศมัย
ลูกหลานจึ่งเข้าใจ                              บรรจงน้อมประนอมคุณ