ดั่ง..ดวงตะวัน..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3816.html
ดวงตะวัน  

ชีวิตคลับคล้ายดั่งดวงตะวัน..
ที่พร้อมผันดวงขึ้นทางทิศตะวันออก
ในยามอุษาฟ้าสาง 
แล้ว...ค่อยๆแผ่รัศมีผ่านม่านเมฆรำไรๆ
จนสาดสายแสงแรงกล้า ขึ้นเป็นลำดับลำดับ
แล..
ตราบจนกว่า จะถึงเวลาตะวันลา ตะวันชิงพลบ
ที่..จักจบด้วยพรายแสงโพล้เพล้เหว่ว้า 
รออ้อยอิ่งอำลาอาลัยต่อดินน้ำลมไฟ
เพื่อ..รอเวลาแห่งทิวาหวาม ทิวาหวานวันใหม่
จักมาเยือน...อีกคราแลอีกครา
หากโลกยังคงมิมลายหายวับไป
กับมหันตภัยร้ายมฤตยูปรมาณูนิวเคลียร์...


คงมากมีมากมายมวลมนุษยชาติ
ที่มีจิตดวงพิลาสพิไล
ได้เคยมองเห็นสัจจธรรมอันแท้เที่ยงยิ่งใหญ่
ได้เพียรเฝ้ามอง ธรรมชาติแห่งดวงตะวัน
เพื่อ..
เพียรน้อมนำมาพัฒนาฝึกจิต
เฝ้าดูชีวีชีวิต..จิตภายในของตัวเอง
มิหลงเพลงโลกย์โศกบรรเลงในทะเลน้ำตา
จนเกินกว่าจะแก้ไข 
เมื่อตะวันแห่งดวงใจ...ใกล้ลาลับดับลง....
อย่างมิทันคาดคิด...
เพราะมัวประมาทปล่อยให้ชีวิตหลงผิด
ติดอยู่ในตมจมในโคลนแห่งกิเลส
เล่ห์ลวงบ่วงพิสวาท
จนแกะเปลือกนอกลอกเนื้อแท้
แห่งจิตดวงเกษมไสว
ใจดวงแก้วแววประภัสสรมิทันการ
ก่อนจะพบทิวาวารแห่งการพรากจากโลกนี้
ไปสู่โลกหน้า 
ที่รอท่าทุกผองชน..จนมี..ยากจักหนีพ้น...


ดวงแหงนมองฟ้า ในเวลาใกล้ตะวันลา
ฟ้าที่สวยเสมอไป 
มาตรแม้นใจคน
ผู้ที่เฝ้าดูอาจจะสับสนแปรผันไปตามพันธนากรรม


ฤดูกาล ที่ผ่านมา
เพียงมาสอนสัจจธรรม
ให้ฤดี มีสติเพ่งพิศพิจารณา
ถึงธรรมชาติ ที่แสนเที่ยงแท้
และ..เเน่นอนว่า
ปรารถนาใดไหนเล่าจักยืนยงเท่าเกิดแก่เจ็บตาย
ที่หมายรอท่ามวลมนุษย์ทุกทุกข์ถ้วนหน้า
จักช้าฤาเร็ว ก็เท่ากัน
อย่าได้หลงฝันมายา 
หลงพาตัวเองพอกเพรงกรรม
ให้ช้ำรอยวน อยู่เลย...นะยอดดวงใจ


และ...
กับค่ำคืนนี้ ดวงเดินดายเดียว
ไปเก็บดวงดอกเข็มขาวที่พราวแน่นกอมากำนัล
ประโลมขวัญแด่ทุกดวงใจที่ยังไหวครวญหวนไห้หารัก
ให้ราตรี..ที่ยังมีจันทร์ฉายมาทายทักแทนที่
เสมือนเสมอ สอนบทเรียน
ให้ทุกดวงชีวีได้ตระหนัก..
ว่า...
โลกแสนงามนี้นั้น 
มีทั้งมืดแล้วสว่าง
มิร้างแรมลา ให้สิ้นหวังหวาน
ตราบชั่วกาล...ที่โลกนี้ยังมิแหลกสลายลง...!!!
.............


แล้ว..
โลกเงียบงามนิยามว่าง
ก็กระจ่างแจ่มจิตสนิทขวัญ
ในท่ามคืนจันทร์เสี้ยวลอยเงียบงัน
ในท่ามฝันสลายลับรับร้าวราน
คือศักดิ์ศรีคุณธรรมนำชีวิต
คือลิขิตจากพรหมชะตาให้กล้าหาญ
ถอนน้ำผึ้งพิษเคยจารจิบมาช้านาน
สิ้นมนต์มารผลาญค่าคนจนสิ้นใจ
อาจจะเจ็บอาจจะปวดอาจรวดร้าว
อาจจะเศร้าอาจจะโศกเกินคำไหน
อาจจะหนาวดายเดียวสิ้นไร้ใคร
อาจจะเสียใจเสียขวัญ..รอ..วันลืม..!
..........................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3816.html
ดวงตะวัน แอม & ดา 
ดวงตะวัน
ที่เคยส่องแสงให้ความ สว่าง
กำลังจะจาง
กำลังจะเลือนหายไป
คนที่ดี ที่มีแก่ใจให้กัน มาก่อน
กำลังจะลืม กำลังจะเดินหนีไป
ท้องฟ้าก็คงมืดมน
และคงมีคนเสียใจ อา!!
แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน
แม้แต่ดาว ที่พราวบนฟ้าก็ดู
เลือนลาง
และมันก็จาง ไม่พอจะแทนที่ใคร
คนใด
มีแต่เธอ เป็นเพียงตะวันไม่มี
คนอื่น
และเธอเท่านั้น
คือดวงตะวันที่หายไป
ท้องฟ้าก็คงมืดมน
และคงมีคนเสียใจ อา!!
แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน
ท้องฟ้าก็คงมืดมน
และคงมีคนเสียใจ อา!!
แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน...