สายน้ำแห่งวัฒนธรรม งามล้ำเนิ่นนานผ่านบรรพกาล สายใยชีวันคงวันคงคืน ทอดยาว.....ไป ชั่วกาลนาน
ว.เวคินน์ 4 ก.พ. 2550 21:19 น. - ID 98084 
951
4
0
4 กุมภาพันธ์ 2550 22:43 น. - comment id 652761
คิดถึงเพลงของมาลีฮวนน่าเลย ......ปากพนัง...สายน้ำดั่งเป็นสายเลือด ป่านนี้แห้งเหือด สายเลือดไม่เหลือสัมพันธ์ ผู้คนเงียบเหงา ความเศร้าครอบครองดินแดน อารยะที่เคยหวงแหน...บลาบลาบลา (อะไรจำไม่ได้แล้วช่วงนี้ไม่ได้ฟังฟังแต่เพลงอืนของพี่ไข่ อิอิ) แต่ที่แน่ๆชอบตอนจบ..... ลูกหลานระยำ..ไอ้วัวลืมตีน.... คำนี้แหละสะอึกถึงใจเลย มาลีฮวนน่าจงเจริญ
4 กุมภาพันธ์ 2550 22:55 น. - comment id 652767
ป.ล. ข้อความตะกี้ที่ลงท้าย ไม่ได้ทำการว่าใครหรือจงใจใช้ค้ำไม่สุภาพ แต่เพลงมีจริงๆค่ะ หาฟังดูค่ะ แล้วจะรู้สึกถึงดินแดนที่เคยรุ่งเรืองและถูกทอดทิ้ง แล้วเพลงอื่นๆของมาลีฮวนน่าฟังไปก็ได้ข้อคิดนะคะ
5 กุมภาพันธ์ 2550 00:28 น. - comment id 652790
บางนราคือถิ่นกำเนิดเกิดอาศัย จนเติบใหญ่รู้ตระหนักรักศักดิ์ศรี วัฒนธรรมหลายหลากล้วนมากมี อุ่นไมตรีซึ้งสายใจในสายน้ำ เป็นเด็กดีที่น้ำใจใฝ่เพาะบ่ม การอบรมของผู้ใหญ่ใช่ข้อขำ เศรษฐกิจครอบครัวไทยใครกระทำ ความเลื่อมล้ำของสังคมที่ถมทราม นางฟ้าคือหนึ่งสายใยในสายน้ำ
5 กุมภาพันธ์ 2550 00:33 น. - comment id 652792
ต่อใหม่ค่ะยังไม่จบ มือกดพลาด.... นางฟ้าคือหนึ่งสายใยในสายน้ำ เกลียดสีดำสังคมถมเยาะหยาม ปรารถนาคือดับไฟใต้ที่ลุกลาม สร้างงดงามกลับคืนผืนดินแม่. แต่มิรู้ทำได่รึป่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
