ในลึกซึ้ง..คะนึงนวล...!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html
(บทเพลงฉันรักเธอเสมอ )

เหมันต์ในดวงใจ...ลำน้ำน่าน
เมื่อลมหนาวพัดร้าวมากล่อมไกว
ดอกไม้ไหวเหมันต์นิรันดร์หวาน
มวลสุมาลย์ใต้หล้าฟ้าประทาน
ต่างเบ่งบานประดับต้นแห่งนนทรี
บานลำพังโรยลำพังกับธรรมชาติ
กลีบสะอาดปลิดปรอยในร้อยสี
สลัดไว้แต่บุหงาชั่วตาปี
ดั่งรักนี้สถิตย์ใจใว้ทุกคราว
ลึกซึ้ง...
สุดคะนึงคะเนเหลือเมื่อลมหนาว
ครวญกวีขลุ่ยเตือนใต้เรือนดาว
ให้ลบร้าวลบเลือนเถิดดวงใจ....
คิดถึง.......
ดอกบัวบึงสายธารแสนหวานไหว
กาลเวลาโรยร่วงจากบ่วงใบ
ถักสายใยอีกคราวหนาวมาเยือน
มั่นคง....
อัสดงตรงฝั่งฟ้าเวลาเหมือน
มวลดอกไม้สายธารและลานเดือน
หวังเป็นเพื่อนจิตวิญญาณจนกาลคลาย....
หมายมั่น...
ลั่นสัญญารัดตรึงซึ้งจุดหมาย
ทะเลหมอกเมฆห้อมหลอมละลาย
หลีกลมร้ายมาเมตตาและปราณี...
อ่อนโยน...
ดั่งขุนเขาทะโมนอย่าหลีกหนี
ร่วมจรรโลงคุณงามและความดี
ตราบชีพนี้ลาลับกับเหมันต์........
...................


เป็นเช้าที่ไสว เหลือเกิน
ดวง..
เดินดายเดียวมายังเส้นทางสายชนบทที่แสนงาม
แล้ว..
ในท่ามดงตาลแลท้องทุ่งนาพาให้
ดวงเพลินยืนจ้องดูบัวแล้งน้ำ..ที่ณ..บัดนี้กำลังแห้งคาบึง
ให้หัวใจดวงซึ้งๆของดวง..
ราวกับมีหยาดน้ำตาซึมตกต้องณ..ภายใน
ด้วย..
รำลึกนึกถึงอดีตแสนหวานมากมาย
ที่...กลายกลับมาเป็นดั่งภาพฉายชัด..
ให้ตระหนัก...
ถึงความรู้สึกอ่อนหวานอ่อนไหว
ในลึกซึ้ง..จากคะนึงนวล
อีกคราแล้วนะเจ้าแก้วเจ้าจอมใจ
พร้อมกับ...
บทเพลงนี้ราวหวานแว่วลอยลมมา
กับ..
ฟ้ากว้าง กระจ่างแจ่ม
ด้วยเมฆพราวขาวนวลแตะแต้มกระจาย...


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4414.html
บัวแล้งน้ำ 
คนเราต้องมี หัวใจ
ต้องมีเลือดเนื้อ ข้างใน
ต้องมีความดี คู่กาย
ต้องมีความหมาย ในตัวเอง
อดีตที่เคย ผ่านมา
เราคงต้องผ่าน พ้นไป
จะดีหรือเลว อย่างไร
ขึ้นอยู่กับใจ เราเอง
กระเสือก กระสน
ดิ้นรน กันไป
ก่อนเคย เลวร้าย
ก็ลืม ให้ลง
มีเพียง พรุ่งนี้
เรื่องเก่าเก่า ก็ปลง
ด้วยใจ ซื่อตรง
เราคง ได้ดี
ถ้าบัวไม่มี รากใบ
คงมองไม่สวย เท่าไหร่
ถ้าบัวแล้งน้ำ แห้งตาย
ไม่เหลือความหมาย ให้ชวนมอง
คนเราก็คง เหมือนกัน
นึกฝันแต่ความ ยิ่งใหญ่
หลงลืมว่าเคย เป็นใคร
สุดท้ายก็บัว แล้ง น้ำ
  
กระเสือก กระสน
ดิ้นรน กันไป
ก่อนเคย เลวร้าย
ก็ลืม ให้ลง
มีเพียง พรุ่งนี้
เรื่องเก่าเก่า ก็ปลง
ด้วยใจ ซื่อตรง
เราคง ได้ดี
ถ้าบัวไม่มี รากใบ
คงมองไม่สวย เท่าไหร่
ถ้าบัวแล้งน้ำ แห้งตาย
ไม่เหลือความหมาย ให้ชวนมอง
คนเราก็คง เหมือนกัน
นึกฝันแต่ความ ยิ่งใหญ่
หลงลืมว่าเคย เป็นใคร
สุดท้ายก็บัว แล้ง น้ำ... 
 
............

กระท่อมรึมบึง  ร้างไร้
ด้วยเจ้าของเรือนติดป้ายขาย
พร้อมรื้อถอน...ด้วยเหตุผลกลใด
ดวงมิอาจรับรู้..
หากทว่า..
ดวง..แค่แสนเสียดายความมีชีวิตชีวา
ที่ก่อนหน้านี้ที่ดวง..เคยพลีใจรักแสนรักภาพฝัน
อันแสนเงียบสงบงามเสียเหลือเกิน
ทุกสรรพสิ่ง...
ช่างแปรผัน ไปกับทิวาวันแลความไม่แน่นอนของ
บทละคอนโลกย์ โศกสุข ของทุกชีวาชีวิต
ที่สถิต ณ..ใต้ฟ้าแห่งนี้...
ที่ต้องดิ้นรนไขว่คว้า..ค้นหา
*เส้นทางชีวิตจิตวิญญาณของตัวเอง*
และอาจค้นพบ*บทเพลงแห่งรักนิรันดร์ ไม่รู้จบ*
ที่ทบทวีคูณไปกับกาลเวลา....


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song65.html
ความรักไม่รู้จบ 
ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน
แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี
แต่วันนั้น ใจฉันยังคงที่
ความรัก ความภักดี ไม่มีสิ้นสลาย
ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี
รักเต็มปรี่ ไม่มีรู้คลาย
ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย
เคียงคู่เธอมิคลาย
ฝากวิญญาณ ไว้เตือน
ด้วย ความรักไม่รู้จบ
แม้ผืนดินกลบ ยากเพราะความรักเลือน
จะเนิ่นนาน กี่วันกี่ปี กี่เดือน
ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ใจมิเลือน รักเธอ
ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง
ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ
จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ
เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด
ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง
ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ
จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ
เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด... 
 


ชีวิต..คืออะไรกันเล่า....
ดวงเฝ้าถามตัวเอง เสมอมา...
คือบทเพลงเหว่ว้าสุขโศก..
บทเพลง..
ที่โลกแลพรหมชะตาฟ้าดินหยิบยื่นลิขิตให้เพียงกระนั้นหรือ...
ฤา...ว่า..
เราจักหาญกล้า..*.สร้างปาฏิหารย์รักอันแสนมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่*
ด้วยตัวเราเอง...อย่างมิเกรงฟ้าดิน...
ให้...โลกรับรู้และยลยินถึงความสัตย์ซื่อถือมั่น
ในพลังแห่งรักภักดิ์พลีที่ก่อเกื้อจากเนื้อแท้ในนวลใจ
อันแสนไสวงาม..
 ดั่งอัญมณี...
ที่เรายากจะหนีพ้นพันธนา..!
......................

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song23.html
ลมหวน 
ลม หวน ชวน ให้ คิด
ถึง ความ หลัง
ภวังค์จิต คิด ขื่น ขม ระทม ใจ
ตัว ใครเป็น คนผิด อยาก ถาม นัก
รัก ไย ใจ จะกลับ ดัง ลม หวน
ใกล้ เรา กล่าว ถ้อย นัย ที่ รัก
เจ็บ นัก พอ ถึง อื่น ก็คืน คำ
มา ทำชิด สนิทใหม่ ใคร จะเชื่อ
เบื่อ แล้ว ไย จะ มา รับ กลับ คืน
ใกล้ เรา กล่าว ถ้อย นัย ที่ รัก
เจ็บ นัก พอ ถึง อื่น ก็คืน คำ
มา ทำชิด สนิทใหม่ ใคร จะเชื่อ
เบื่อ แล้ว ไย จะ มา รับ กลับ คืน... 
 

................................................................
บัวบานในบึงใจ..

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html
(ฉันรักเธอเสมอ)


อุษาวดีคลี่ฟ้าอีกคราแล้ว
ดวงดอกแก้วหอมพรายริมหน้าต่าง
นกเขาไพรปลุกดวงใจฟ้าเรื่อราง
ริมหน้าต่างกลางดงดอกจำปี
นอนคลี่ยิ้มแอบดูเจ้านกน้อย
เพื่อนผู้คอยเคียงขวัญยามเช้านี้
ไกวเปลหวานแกว่งไกวพร้อมดนตรี
ธรรมชาติชีวีธรรมดาเช้าเฝ้าทายทัก
หอมมะลิระรินที่ริมหมอน
กับที่นอนนวลนุ่มน่านอนนัก
ขอนิทราหลับตาฝันอีกนิดนะที่รัก
ฟังเพลงภักดิ์ในยามเช้าเคล้าอรุณ
โลกหอมหวานภายในใจดวงแก้ว
รับหวานแว่วสรรพสิ่งพร้อมโลกหมุน
เปิดดวงใจบ้านภายในงามหอมกรุ่น
สร้างละมุนพบละไมกลางใจธรรม
แล้วสวดมนต์ช้าช้าอย่าเพิ่งลุก
เพื่อปลอบปลุกพลังใจหวังรินร่ำ
แผ่เมตตาขอบคุณโลกโชคน้อมนำ
ได้มีวันทำความดีนาทีทิพย์
ทุกลมหายใจที่ยังมีช่างมีค่า
ขอบคุณฟ้าแลดินที่ยื่นหยิบ
ได้ชื่นใจในรสพระธรรมอันล้ำค่าน้ำอมฤต
ใสสนิทจิบซ้ำซ้ำพรำพร่างริน
ดั่งน้ำค้างหยาดสายกรายสู่หล้า
ดั่งน้ำฟ้าหยาดพรายมิรู้สิ้น
สู่บึงบัวรอบัวบานเหนือวาริณ
เพียงถวิลรับอาทิตย์อุทัยในเวลา
ดั่งนาฬิกาชีพชนม์คนแสนสั้น
ลืมตาฝัน พลันตื่นล่วง บ่วงเสน่หา
ที่รัดร้อยสร้อยห่วงหวงพันธนา
สร้างศรัทธาเดินตามรอยบาทมิวาดวน
พาจิตใสตั้งใจตรงคงสัจจะ
มิลดละภาวนาบุญสร้างกุศล
เพียรฝึกสมาธิมีปัญญาคุ้มค่าคน
ก่อนที่ลมหายใจจะไม่มี..!นะคนดี นะดวงใจ..
..................................


ดวงตื่นมากับฟ้าหนาว...
ยามเช้านี้
จิต...ราวกับมี..บทกวี
หวานแว่วลอยลมมาขับกล่อม..จากโพ้นฟ้าไกล
ให้...
ไม่ยอมท้อแท้แพ้พ่าย กับทุกสรรพสิ่ง..ในมายาเวลา
เปิดเมล์..มา..
แล้วน้ำตาเริ่มซึมซึ้ง...รอพร่างพรู
น้ำตาปิติเกษม
ที่คู่กับใจดวงนวลดวงน้อยดวงนิดนี้มาเนานาน
ใช่..!
จะเป็นดั่งน้ำตาแห่งรานร้าวเศร้าหมอง..ฤาก็หาไม่..


นิ่งงัน.....
กับทุกภาพงาม..เงียบ
ผ่านเลนซ์เฉียบคม..
จากดวงกมลใสงาม..ของผู้รู้ธรรม รักษ์ธรรมชาติ
รู้ปล่อยวาง...ในท่ามโลกอ้างว้างเหว่ว้าดายเดียว
ได้อย่างล้ำลึก
จาก..
*รู้สึกภายใน ที่ยากยิ่ง..
ที่ใครจะหยั่งถึง*บึ้งใจบึงใจ
ที่ราว..
บัวดอกพิไลโผล่พ้นน้ำแล้ว..พร่างงามไสวไกลตา
ในท่ามป่ารกชัฏสงัดเงียบ...


ภาพจาก..
ผู้มี*ดวงตาที่สาม*
ตามมากอบเกื้อเอื้อกมล
ให้..รู้อดรู้ทน
กับการรอคอยมิน้อยใจรัก
กับ..
นาทีนี้..ที่ปลายหางตา
หยาดน้ำเพชรกำลังรอท่าทำหน้าที่
ค่อยๆพลีหยาดรินอย่างช้าๆ
อย่างรู้ค่าอย่างแสนซึ้งนัก...


น้ำตา..แห่งพลังศรัทธารักภักดี
ที่ยินดีพลีมอบ *ให้* 
เหนือหล้า..
เหนือกว่าความเข้าใจใดใด..
ยิ่งใหญ่...
จนไร้คำใดมาอธิบายร่ายรจนา
ดั่งราวว่ามี*จิตเป็นหนึ่งเดียว*


* มีเพียงฟ้าดินรับรู้*
ถึงเงางาม..ที่ซ่อนอยู่..
ราว..*สายธารหวานนิรันดร์*
เป็น..
*ดั่งขวัญทิพย์เทียนทอง*ส่องนำทางใจ
ให้...
แสนใส..ไสวพร่างสว่างเย็น..สงบสยบทุกข์มายา
ตราไปตราบชั่วนิจนิรันดร...
.................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html
ฉันรักเธอเสมอ ทิพย์วรรณ ปิ่นภิบาล 
หากตราบใด สายนที ยังรี่ไหล
สู่มหา ชลาลัย กระแสสินธุ์
เกลียวคลื่นยัง กระทบฝั่ง เป็นอาจินต์
เป็นนิจสิน ตราบนั้น ฉันรักเธอ
เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา
แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ
เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ
ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ
ชั่วนิจนิรันดร์
เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา
แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ
เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ
ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ
ชั่วนิจนิรันดร์...
.....................