บทที่ 21 ใครนำไทยแน่ใจว่าสำคัญหรือ - สามัคคีไทย

นิลจันทรา

สถานการณ์ในไทยไม่แน่นอน
ต้องขอวอนชาวประชาให้ตระหนัก
ทางแก้นั้นต้องช่วยกันอย่าทึกทัก
ว่าตนจักปล่อยไปตามเวลา
	มีปัญหาก็ควรช่วยกันแก้
ไม่ควรปล่อยแม้มันง่ายหนักหนา
พยายามถึงที่สุดแล้วค่อยล้า
มิใช่ว่าเฝ้าดูแล้ววางมือ
	ประวัติศาสตร์นั้นซ้ำรอยมินับได้
ขอหยุดไว้เพียงแค่นี้มิดีหรือ
วงจรอันอุบาทย์นี้ก็คือ
การยึดถือความคิดเก่าไว้รำไร
	ใครนำไทยแน่ใจว่าสำคัญหรือ
ที่แน่คือนำตนเองใช่ไหม
อย่าให้ภาพลวงตาและลวงใจ
จงคิดไว้ใจเราคือผู้นำตน
	ผู้นำคือคนนำทั้งหมดไม่
ตระหนักไว้ใช้ได้ทุกแห่งหน
คนที่นำเราได้ไม่ใช่คน
แต่เป็นหนทางแห่งใจสมองเรา
	หากทิ้งงานหน้าที่หนักแก่ผู้นำ
ใครอาจทำให้ชาติไทยถูกเผา
เวลานั้นคนไทยอาจมึนเมา
และโศกเศร้าจนโยนผิดให้พ้นตน
	คนหนึ่งคนดูแลไม้ล้านต้น
คงไม่พ้นเพราะมีความคิดหนึ่งหัว
แม้แกร่งกล้าแต่ยังต้องเกรงกลัว
ว่าคนชั่วลอบตัดป่าจนสิ้นไป
	ตบมือแค่ข้างเดียวใช่มีเสียง
เพราะไม่เพียงพอประสานกันได้
ต้องร่วมมือสองข้างด้วยกันไว้
ปรบให้ตายเสียงไม่ลดถดถอยลง
	ชาติจะดีเราต้องมีพลัง
เป็นของขลังปราบคนชั่วเป็นผุยผง
เพียงร่วมใจประชาไทยไม่พะวง
เพราะเราคงสุขสบายด้วยช่วยกัน
	หาใช่ว่าหนึ่งแม่ทัพนำพลรบ
จะได้จบด้วยชัยทุกครั้งครัน
หากทหารงอมืองอเท้านั้น
มีกี่พันกองทัพมิช่วยเลย
	แต่ถ้ามีหนึ่งแม่ทัพชาญฉลาด
อีกทหารมิขลาดมินิ่งเฉย
กี่ศึกนั้นก็ชนะอย่างแน่เอย
คงไม่เคยแพ้พ่ายต่อฝ่ายใด
	หนึ่งสมองสองมือหนึ่งใจจิต
อาจพิชิตอธรรมทั้งหลายได้
อย่าหวังพึ่งผู้อื่นให้มากไป
ตะหนักไว้ทำไปก่อนค่อยว่ากัน
	ชาติจะรุ่งพุ่งสู่ความเจริญ
อย่ามัวเมินข้ามความร่วมแรงนั้น
ผองชาวไทยจูงมือร่วมรบรัน
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคสู่เส้นชัย