ฉันเดินอยู่บนถนน บนทางเท้ามีหลุมลึก ฉันตกไปในหลุมนั้น ฉันหลงทาง...ฉันสิ้นหวังหมดกำลังใจ ไม่ใช่ความผิดของฉันสักหน่อย กว่าจะปีนออกมาจากหลุมได้ ใช้เวลาทั้งชาติ ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม บนทางเท้ามีหลุมลึก ฉันแกล้งทำไม่เห็นหลุม ฉันตกหลุมอีกครั้ง ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะตกลงมาที่เดิม แต่ไม่ใช่ความผิดของฉันสักนิด กว่าฉันจะปีนออกมาได้ จึงใช้เวลานานมาก ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม บนทางเท้ามีหลุมลึก ฉันมองเห็นหลุมอยู่ตรงนั้น ฉันยังคงตกลงหลุม...เป็นนิสัยไปซะแล้ว ฉันตาสว่าง ฉันรู้ดีว่าฉันอยู่ตรงไหน ฉันยอมรับว่าตัวเองผิดจริง ฉันปีนออกจากหลุมในฉับพลัน ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม บนทางเท้ามีหลุมลึก ฉันเดินเลี่ยงหลุมไป ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นอื่นแล้ว
6 ธันวาคม 2549 22:11 น. - comment id 634094
ชอบมากเลยคะ เด๊ยวไปลองหาอ่านมั่งดีก่า
7 ธันวาคม 2549 04:52 น. - comment id 634109
เป็นหนังสือที่เขียนบทกวีที่ดีค่ะ..ชอบค่ะ..
7 ธันวาคม 2549 07:56 น. - comment id 634113
ให้ข้อคิดได้ดีมาก ๆ
7 ธันวาคม 2549 08:56 น. - comment id 634124
ดีจ้า ชอบเหมือนกัน อ่านแล้วให้อะไรกับตัวเองดีเหมือนกันน๊ะ แต่ไม่ค่อยมีเวลาได้อ่านอะไรเลย อ่านแต่หนังสือสอบก้อจะไม่ทันแล้ววววววววว แย่จริงๆๆๆๆ เหลวไหลจริงๆเลย