ในเรือนหฤทัย..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3700.html
(ม่านไทรย้อย)


หฤทัย..ตื่นขึ้นมาด้วยความอิ่มเอม
กับอรุณรุ่งที่แสนงามในยามเช้าวันหยุดนี้
ที่ยังมี..เสียงนกเขาไพรเจ้าเก่าตัวเดิม
มาร้องขันคู..จู้ฮุกกรู จู้ฮุกกรู ปลอบประโลม


หฤทัย...เริ่มเช้าวันใหม่ ด้วยใจดวงเอิบงาม
เริ่มขยันจัดโน่นนี่ ไม่มีหยุดและแสนสุขใจจัง
ที่วันนี้ได้จัดสวนรายรอบบ้าน*วิมานไพรวิมานดิน*

หฤทัย..ตัดกิ่งจำปีที่พันพ้อล้อเลื้อยมาจนถึงเรือนจำปีให้ดูโปร่งตา 
ด้วยกลัวงู ที่ไม่ได้รับเชิญจะเลื้อยเพลินตามมากอดรัด
และ..
ในปรารถนาอารมณ์หฤทัยช่างแสนเงียบสงบงาม
ในยามที่ได้นอนนิ่งนิ่ง เอนอิงหมอนขวานหลังเสร็จงานแล้ว
ทิ้งทอดตาใจสัมผัสเขียวไพลเขียวพร่าง
ในท่ามความกระจ่างของท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม


กล้วยไม้ไพรหลากสี ลีลาวดีกำลังผลิพราวตระการ
ตัดฉับกับนภาภิรมย์ ที่ดูอ่อนหวานเสียจนกลายสีตามกลีบดวงดอกไม้
หฤทัย..ได้ยินเสียงบทเพลงหวานแว่วแผ่วมากับฟากฟ้ากว้าง
ราวใครบางคนกำลังครางครวญหวนหานางใจนางแก้วนางในฝัน
ที่สวรรค์เมตตาสรรส่งลงมาให้...


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song211.html
นางแก้ว ทูล ทองใจ 
นางแก้ว นางแก้ว
สวรรค์ สร้าง นางแก้ว
สมใจของพี่ แล้ว แก้ว พี่ เอ๋ย
เทวีของพี่ได้ชื่นเชย
พี่จะขอเอื้อนเอ่ย
แต่ คำ ว่ารักจนตาย
สวรรค์ สร้าง ให้ พี่
สมใจในชาติ นี้ ที่ มั่น หมาย
วัน คืน ขอชื่น มาแนบกาย
พี่จะรักไม่หน่าย สุข ใจ พี่ จริง
เหลือบ ไร ยุงริ้น
นิดเดียวมิให้ราคิน
จะสิ้นหมองทุกสิ่ง
อ้อมอกพี่นี้จะปกป้องให้น้องอิง
อุ่น นอน ไอ ผิง
ให้เป็นมิ่งขวัญนางแก้ว
สวรรค์สร้างนางให้
ขอรักจนสุดดวงใจ
ไม่ คลาด แคล้ว
ยามประคอง
จะร้องเพลงเพียง แผ่ว
โอ้นางเอ๋ยนางแก้ว
ผ่อง แผ้ว คู่ชีวี... 
 
....................


หฤทัย..นอนฟังเสียงลม เสียงนก 
หลบมุมโลกย์แสนวายวุ่นภายนอก
แล้ว...
เปิดบานประตูหัวใจ*บ้านภายใน*
รับธรรมชาติสวยใสด้วยใจแสนสุข..สุขสุขอย่างเรียบง่ายที่สุด
จิตดวงงามกระจ่างว่างพร่างพราย 
คล้ายทุกข์ทุกสิ่งละลายมลายลาเลือน
เหลือ..
เพียงเพื่อนไพร เพื่อนใจ


ดวงตา ดวงใจหฤทัย
เห็นสีไสวในโลกนี้ที่ธรรมชาติพลีกำนัลมอบให้มา
สีอันเฉิดฉันท์ของท้องฟ้า มวลเมฆ ต้นไม้ 
พรายกลีบละมุนของดวงดอกไม้นานา 
สีผีเสื้อ สีป่า สีท้องนายามข้าวกล้าสุกปลั่ง
สีแห่งความหวัง ชมพูพิไล สีแห่งกระแสธารใจที่ใสเย็น
สีแห่งรัก ด้วยหัวใจเต้น 
ดั่งกลีบกุหลาบแดงแฝงฝังพลังรักที่แสนหวาน


สีสราญอันเอื้ออุ่นด้วยอวลอากาศสดชื่นสว่างกระจ่างแจ่ม
สีแฉล้มของดินนวลประดับด้วยไคลหญ้า
สีนานาแห่งทุกสรรพสิ่ง ที่เป็นพลังสดฉ่ำพิสุทธิ์ที่ได้โอบเอื้อ
เผื่อแผ่แด่ทุกดวงใจผู้ซึ้งค่าธรรม ธรรมชาติชิดใกล้
และ..
หมายสอนให้ผสานผสมลมหายใจแสนสั้นเป็นหนึ่งเดียว...!!!
.......................

เสียงกระซิบจากดวงดอกไม้..

ดึกดื่นคืนนี้ดอกไม้หวานบานรับฝน
ท่ามลมบนพัดหวนทวนรอยหวาน
ดอกรักร้อยสร้อยเสน่หาผลิกลีบบาน
ผ่านกัปป์กาลเวลามาเนานัก..
*จำปี*ปิติพลีกระซิบกับ*ดอกโมก*
เจ้าของสวนโศกแย้มยิ้มมาทายทัก
นานเท่าไร*ผกาแก้ว*พ้อ*กอดอกรัก*
*กุหลาบ*ภักดิ์จึงผลิบานตระการใจ...
*มหาหงส์*คงศักดิ์ยิ่งชีวิต
ไม่อยากชิดดั่งดอกไม้ริมทางแม้นหวามไหว
กลัว*สายหยุด* มิหยุดหอมเสน่หากลางดวงใจ
ให้หวั่นไหวไม่สราญดั่ง*บานบุรี..*
*กล้วยไม้ไพร*ไหวพรายร่ายมนต์รับ
ใช่..ติดกับพันธนารู้หลีกลี้
ใช่ไหมแม่*ดอกพะยอม*หอมทั้งปี
รักศักดิ์ศรีดั่ง*พุทธรักษา*วอนฟ้ารู้
หาก*ดอกวาสนา*เกิดมาใช่คู่ทาษ
พิสวาทไม่ร้างราชาติหน้าคู่
ถึงพระพรหมกั้นสวรรค์เมินมิเอ็นดู
ยอมระทมอยู่คู่*ลั่นทม*ตรมเพียงใด..
แล้ว..
เหตุใดไยคืนนี้คนดีจึงยิ้มหวาน
ยอมรับรานได้แล้วฤาไฉน
ดวงดอกไม้รายรอบวิมานไพรไม่เข้าใจ
ด้วยเหตุใดจึงเลิกเศร้าหนาวกมล
ราวรับรู้เสียงกระซิบห่วงปวงดอกไม้
เธอยิ้มพรายท่ามละอองดวงดอกฝน
ดอกไม้ใดไหนเล่าจักหวานเท่าดอกกมล
รู้อดทนรู้ภักดิ์รู้รักแท้....!
......................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3700.html
ม่านไทรย้อย ....อรวรรณ เย็นพูนสุข 
ลืม ลืมหมดแล้วหรือไร
แม้จันทร์ ที่เคยเป็นใจ
หลบบัง ร่มไทรย้อยกิ่ง
กระซิบรำพัน
แฝงจันทร์ เคยแอบเอนอิง
หนาวลม แนบอกเธอผิง
สุขซึ้งใจจริง หาใดปาน
ลืม ลืมหมดแล้วน้ำคำ
ซึ้งจำ ติดรอยใจพิมพ์
เคยชิม ว่าเป็นน้ำตาล
ยังหวานตรึงใจ
รสใด จะเปรียบประมาณ
แท้จริง ลมปากเธอหวาน
หลอกฉันมานาน ร้อยหมื่นอย่าง
กิ่งไทร ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดัง ม่านทอง
ลืม ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็น แดนสุขเคียงครอง
เย้ายวน กันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง หมองวิญญา
กิ่งไทร
ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดัง ม่านทอง
ลืม ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็น แดนสุขเคียงครอง
เย้ายวน กันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง หมองวิญญา