บ้านนักเขียนหนุ่ม, ไม่มีโอกาสสัมผัส อ้อนวอนคืนดาวหม่น ย่ำเท้าท่ามความสับสน ตะกอนใจลอยคว้าง จิตสามัญคงอยู่ รักและปรารถนา ,.. เส้นทางสายเก่า ขนานคู่กับศรัทธา เชื่อมั่น,อ่อนไหว พร่ำภาวนาถึงคืนวันอันมิอาจเป็นอยู่ เนื่องด้วยขบถอันแรงกล้า รอคอย.. ก้าวไปข้างหน้า ซอยเท้า.. ถียิบ ถี่ยิบ .., หุบเขาฝนโปรยไพร ที่ซึ่งไกลเหมือนภาพฝัน ใกล้ในห้วงใจ..อาจสัมผัส แม้ตะกอน !!