อัสสุ

13 กรกฎาคม 2549 18:04 น. - comment id 500527

เหมือนกันทุกรูปเลย หน้าตา

สวยมากกกกก

อิอิอิอิอิ

คิดถึงพี่สาวววววววววว

คนจินตนาการมากครับบบ อิอิ

ฟา

13 กรกฎาคม 2549 17:59 น. - comment id 500532

 หากอยากถอดใจดวงเก่าของเราจากร่างนี้
จักฝากไว้แห่งไหนกันจ๊ะพี่จ๋า...
จักฝากใจไว้ที่ใดหากไกลตา
คนที่ปวดปร่าคือเจ้าของใจ
หากแม้พี่ที่รักจักต้องเลือก
ขอพี่ถอดเปลือกความช้ำไว้
เก็บกอดที่เหลือลึกลงกลางใจ
เปลี่ยนถ่ายทุกข์ไปอย่าเจ็บจำ
สิ่งร้าวรานรอนกร่อนสุข
มิใช่ใครทุกข์ชอกช้ำ
พี่จ๋าน้องขออาจเอ่ยคำ
ทั้งหมดที่พร่ำจากใจ
อย่าถอดใจจากร่างเลยนะคะคนดี  มีวิธีตั้งมากที่จะดำรงอยู่พร้อมด้วยร่างกายและจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความสุขสีขาว...

กันเอง

12 กรกฎาคม 2549 04:14 น. - comment id 589699

อย่าถอดใจซีครับ
เข้ามาอ่านงานครับ

เพียงพลิ้ว

12 กรกฎาคม 2549 08:35 น. - comment id 589712

ที่รัก..อย่าใจร้ายนัก..
ช่วยเก็บดวงใจรักของฉันไว้ด้วย..อย่าโยนทิ้งให้แหลกสลายเลย.

ใครไม่เก็บหัวใจพี่พุด

กานต์เก็บเองนะคะที่พุดที่น่ารัก

ถอดไว้ตรงไหนน้า จะไปเก็บค่ะ

แก้วประเสริฐ

12 กรกฎาคม 2549 11:12 น. - comment id 589745

       บางครั้งคนเรามีหัวใจก็เหมือนไม่มี
บางครั้งมีหัวใจดวงเดียวก็คล้ายๆหลายๆหัวใจ
รักที่ผูกพันหวงหาเฝ้าถนอมย่อมทำลายสิ่งฝันได้
โอ้ๆๆ...นี่หรือที่ใครบางคนค้นหา แต่ๆ..ทว่าสิ่งได้
รับคือคำว่ามีร่างกายที่ปราศไร้จากใจ เพียงเหลือไว้
แต่กายที่คอยเฝ้ารอคอย......แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 กรกฎาคม 2549 11:20 น. - comment id 589748

       บางครั้งคนเรามีหัวใจก็เหมือนไม่มี
บางครั้งมีหัวใจดวงเดียวก็คล้ายๆหลายๆหัวใจ
รักที่ผูกพันหวงหาเฝ้าถนอมย่อมทำลายสิ่งฝันได้
โอ้ๆๆ...นี่หรือที่ใครบางคนค้นหา แต่ๆ..ทว่าสิ่งได้
รับคือคำว่ามีร่างกายที่ปราศไร้จากใจ เพียงเหลือไว้
แต่กายที่คอยเฝ้ารอคอย......แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 กรกฎาคม 2549 11:21 น. - comment id 589749

       บางครั้งคนเรามีหัวใจก็เหมือนไม่มี
บางครั้งมีหัวใจดวงเดียวก็คล้ายๆหลายๆหัวใจ
รักที่ผูกพันหวงหาเฝ้าถนอมย่อมทำลายสิ่งฝันได้
โอ้ๆๆ...นี่หรือที่ใครบางคนค้นหา แต่ๆ..ทว่าสิ่งได้
รับคือคำว่ามีร่างกายที่ปราศไร้จากใจ เพียงเหลือไว้
แต่กายที่คอยเฝ้ารอคอย......แก้วประเสริฐ.
       คอมเม้นท์แล้วไม่ขึ้น หากซ้ำขออภัยด้วย

a

12 กรกฎาคม 2549 11:43 น. - comment id 589753

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

12 กรกฎาคม 2549 12:54 น. - comment id 589775

ถอดแค่ใจ คนยังฮือฮาเข้ามาชมมาเยี่ยมบ้านนี้กันตรึม เราว่ามาเร็วแล้วเชียวนา ยังไม่ทันป๋าแก้วประเสริฐ อิอิ

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

12 กรกฎาคม 2549 23:27 น. - comment id 589850

ไม่ได้อ่านงานคุณพุดซะนาน  เพราะผมไม่ค่อยว่าง  แต่ยังชอบงานเช่นนี้นะครับ
ว่าจะขอฟังเพลงซักเพลง  แต่มันเป็นเพลงใหม่ ๆ  คุณพุดคงไม่จัดให้ เอาเป็นว่าตามใจดีเจ จะมอบเพลงไหนผมก็จะตั้งใจฟัง

ไพร ป่าดง

12 กรกฎาคม 2549 23:41 น. - comment id 589853

เข้ามาอ่านงานด้วยความรันจวนใจ
ขอฝากไว้ ฝากไว้ด้วย ก่อนจะม้วยมรณา
ฝากใจข้าฯ ให้นำกลับไป ฝังไว้ในพนา...
ขอได้โปรด

พุด

12 กรกฎาคม 2549 23:48 น. - comment id 589854

ทุกดวงใจคะ
ราตรีนี้พุดง่วงงุนงงค่ะ
และ..
ไปเดินตากฝนมา(โดยเจตนา)
เลยทำท่าหนาวๆค่ะ
พรุ่งนี้..
สัญญาใจจะตื่นมาตั้งแต่ยามย่ำรุ่ง
หาก ไม่เป็นไข้จนลุกไม่ขึ้นนะคะ
ว่า..
จะมาตอบคำซึ้งซึ้งสุนทรีย์..
ถึง ทุกน้ำใจอารีมีเมตตา
ที่พลีให้พุดนะคะ
และ
สำหรับค่ำคืนนี้
ขอปิดท้ายด้วยบทเพลงตามคำขอ
ของคุรครูใหญ่ ผู้น่ารักค่ะ
หากทว่า..
มาจากใจดีเจพุดผู้จัดเจ็บ..นะคะทุกคนดี
ที่พุดแสนรักเอยแสนรักในกมลค่ะ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2322.html
ขอบใจจริง ๆ 
ธงไชย แมคอินไตย์ 
อยากขอบใจสักครั้งหนึ่ง
ถึงคนที่เคยซึ้งใจ
สุดท้ายก็จากกันไป
และเหลือทิ้งไว้เพียง แค่ความทรงจำ
อยากขอบใจที่สอนให้
ฝันและใฝ่จงชื่นฉ่ำ
และสอนให้เจ็บให้ช้ำ
ให้จำบทเรียนที่แพง เหลือหลาย
ถ้าหากครั้งนี้
ไม่มีเธอลวงหลอกไว้
ฉันนี้คงงมงาย
เห็นรักดีเกินไป ไม่มีวันจะรู้
ฉันเจ็บครั้งนี้
ฉันมีเธอเป็นดั่งครู
สอนฉันให้เข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร
ขอบใจ จริงจริง

ถ้าหากครั้งนี้ ไม่มีเธอลวงหลอกไว้
ฉันนี้คงงมงาย
เห็นรักดีเกินไป ไม่มีวันจะรู้
ฉันเจ็บครั้งนี้
ฉันมีเธอเป็นดั่งครู
สอนฉันให้เข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร
ขอบใจ จริงจริง
ฉันแพ้ จนเข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร
ขอบใจ จริงจริง... 
 

พุดไพร

12 กรกฎาคม 2549 23:58 น. - comment id 589857

บรรณาการ
แด่..
คุณไพร ป่าดงค่ะ

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1752.html

เพชฌฆาตใจ ชินกร ไกรลาส 

น้อง เอ๋ย
ใครเขาเคยเหมือนพี่บ้างไหม
ช้ำ ช้ำ เท่าไหร่ พี่เป็นแผลใจ
ใคร จะเห็น
เจ็บเท่านี้เจ้ายังทรมาน
หรือเป็นพรานล่าใจ
ผลาญหัวใจใครเล่น
หรือเจ้าเป็นเพชฌฆาต
ที่เชี่ยวชาญ
โปรดฆ่าพี่เสีย
อย่าอ้างเอ่ยความสงสาร
จงประหารถ้าแม้ว่าเจ้าไม่รัก
ฮืม ฮืมฮืมฮืมฮืมฮืม

อิเหนา เอ๋ย
เคยรักนุชบุษบา
พี่ หลงไหลยิ่งกว่า
พี่สัญญาได้ ในเรื่องรัก
ปวดและช้ำในดวงฤดี
เหมือนดังมีมีดคม
ฝังใจจมเจ็บหนัก
รักของเจ้าฆ่าพี่อย่างเลือดเย็น
พี่เจ็บดวงใจคงไม่มีใครเล็งเห็น
เวร นี่เวรเธอเห็นพี่เป็นเช่นไร
ฮืม ฮืมฮืมฮืมฮืมฮืม... 
 

แมงกุ๊ดจี่

13 กรกฎาคม 2549 08:43 น. - comment id 589907

สวัสดีค่ะ   พี่พุด..

ถ้าถอดใจได้จริง !
มะกรูดอยากให้ร่างกายนี้ไร้หัวใจ...
จะได้...ไม่รู้สึก...*รักใครบางคน*  แล้วทรมานใจอย่างนี้

พี่พุดเป็นไข้หายดีหรือยังคะ
รักษาสุขภาพนะคะ    คิดถึง....

พุดไพร...

13 กรกฎาคม 2549 10:44 น. - comment id 589945

แด่..
ทุกหยดน้ำใจดั่งหยาดน้ำค้าง
ที่พร่างรินลงมากลางใจพุดให้
ยิ่งนวลละไมแลให้ไฟฝัน
ยิ่งพร่างโชนมิมีวันมอดดับค่ะ

น้อง..กันเอง..คะ

ไม่ถอดใจ..
ก็จักเจ็บร้าวในหนาวนึก*ไม่เข้าใจ*
ในรัก นี้
ที่คนเรามักไม่รู้คุณค่า
ไม่รู้กาลเวลาแห่งลมหายใจแสนสั้น
ไม่รู้หยิบยื่นแบ่งปัน

ปล่อยให้ขวัญ..คว้าง
แสนอ้างว้างเหว่ว้าใจ
ไม่..พิสูจน์ใจด้วยการกระทำใด
นอกจาก...
เพียงคาดหวังให้*คู่รัก*จักยอมรับแลเข้าใจเพียงตนฝ่ายเดียว
ไม่..
แม้นเคยยื่นมือออกมาเกี่ยวก้อย
ให้ยอดรัก(เสน่หา)เดินเคียงไหล่ไปด้วยกัน

เขาทิ้ง...เธอ..ลำพัง..
ให้หันหน้าหันหลัง
อย่างแสนดายเดียวเหว่ว้า
ไร้อ้อมกอดอุ่น
ไร้สิ้นฝันละมุน...ใดใด


นอกจาก...รอ..รอ..รอ
อย่างมิรู้สิ้นรู้จบ....ทบทุกข์เทวษทวี....
น้องเพียงพลิ้ว.....

จริงๆใจพี่พุดก็แหลกสลาย
คล้ายคลุกเคล้าดั่งธุลีดินแล้วละค่ะ..
นั่นคือความจริงนิรันดร์
ที่แสนจะงาม..หากใจเรายอมรับวิบากกรรม
อันคือสัจจธรรม 
ที่เราจักพึงพลีชีวีชีวิต..ยอม..ชดใช้..ค่ะ

คุณแก้ว...คะ

พุดรักความบริสุทธิ์ใสในดวงใจดวงจิตคุณ
ที่พุดสัมผัสความละมุนละไมนั้น
ได้ด้วยใจดวงใสดวงนี้ของพุดเองค่ะ
ฤกษ์..คะ
กี่ปีแล้วระหว่างเรา
ระหว่างฝัน
ที่ฤกษ์คนดีได้ปันพลีนำคำน้ำใจ
ให้แด่แม่ดวงดอกพุดไพร
ผู้รักรจนา ได้ยังคงมิมอดพลังใจไฟฝัน
มาตรแม้นโลกจริงภายนอกนั้นแสนจะ
แล้งไร้ค่ะ 

พุดรักคุณค่ะ
.................
คุณครูใหญ่..คะ
คุณคงได้สัมผัสพลังฝันจาก
พุดพัดชาแล้ว
และ...
กับนาทีนี้
พุดกำลังพลีบทเพลง
*หนึ่งในร้อย*ประโลมใจคุณ
และ..
ทุกผองเพื่อนในร่มรักเรือนไทยเรือนทอง
เรือนแห่งหอมงาม ในทุกนิยามแห่งการให้
อย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชัง
อย่างมิสิ้นหวังสิ้นฝัน
เพื่อ
พัฒนาจิตเราเองนั้น
ให้พึงไปสู่*ความฝันอันสูงสุดค่ะ*
และ..
ดั่งดวงดอกบัวพุทธพิสุทธิ์เกษม
บานเหนือโลกย์เหนือโศกสุขทุกข์ย้ำวนในวิบากรักวิบากกรรมอันคือความเป็นธรรมดาธรรมชาติชีวิตเช่นนั้นเองค่ะ...

คุณไพร..ป่าดง..คนดีคะ
อย่าหลงโลกย์ทุกข์โศกสุขมายาฝัน
อย่าหลงวันหลงคืน
หลงระรื่นรับรักระริน
อันคงต้องสิ้นต้องจบสักวันค่ะ

สร้างพลังใจ
ปลุกให้จิตตื่นใสว่าง
เพื่อพร่างเกษมรัก นิรันดร์
ปันดี ปันงาม แด่ผองชนผู้ยากไร้
ที่คนดี ได้ชิดใกล้ได้มีโอกาส
เดินตามรอยบาทแห่งพระพ่อหลวง
อย่างมัวห่วง หัวใจ..
ซึ่งไม่มีอะไรคงที่คงทน อยู่เลยค่ะ
..................


น้องมะกรูด

พี่พุดทราบด้วยดวงจิตว่า
ทั่วทั้งโลกหล้า
สิ้นทั้งฟ้าดินอินพรหม
กำลังประทานพรให้น้องคนดี
ที่มีใจดวงดิน ดวงดี แสนงาม ค่ะ
.............................
...................................
และกับอุษา..สายนี้
พุดไพรขอพลีคำซึ้งซึ้งสุนทรีย์เกษม
หวังคงอาบเอมให้ทุกดวงใจอิ่มจิตนะคะ
........................

ตื่นมาตีห้าค่ะ ตีห้า ยามฟ้าสาง
ได้ยินเสียงหรีดหริ่งเรไรร้องระงม
พรมพร่างใจราวไพรพนา..
ได้ยินเสียงนกกา จุ๊บจิ๊บๆ กระซิบกระซาบ
พร้อมพรากรังรวง..
ฟัง..มนต์เพลงฝัน..ลูกทุ๊ง..ลุกทุ่ง รับอรุณรุ่ง..หอมงาม

อาบน้ำให้ต้นไม้..ดวงดอกไม้ไทยรายรอบบ้าน
ที่กำลังเอนอ่อนไหวหวานคลี่บาน
เริงร่ายระบำราวรับสายฝนพรำพรม
ที่เจ้าของเทใจดวงงาม เทียบใจ 
ทำเทียมให้..พร่างใสหยาดสายหวานหว่านรินรด..

แหงนดู..ดาวประกายพฤกษ์ ยังพริบพราย
ยังยิ้มหวานเศร้า ปลุกปลอบใจซึ้ง
ที่ยังโหยหาคะนึงครวญ คำคน คำใคร 
คำหวานใดคำลวงลวงบ่วงเสน่หา..
ที่เคยกระซิบว่าขอฝากใจกับจันทร์ฝากฝันกับดาว..

น้ำตาพราวซึมซึ้ง จากก้นบึ้งดวงใจดื่มด่ำ
เงยหน้ารอรับจูบจากจันทร์ 
หากฝันคว้างร้างไร้รอยใดรอยใจรอยใคร
ไม่เป็นไรนะใจนะจันทร์นะขวัญเจ้านะดาวดวง..

ไฉนฉะนั้น..
พลันอย่าช้า
ก้มลงจูบอ้อยอิ่งรินร่ำดวงดอกลั่นทมเสียเองดีกว่า
ฝากเหว่ว้าระทมทับทุกราวกิ่งนวลพราวแทนราวร้าวใจ..

นกเขาไพรกำลังไกวกิ่งจำปีฝันขันก้อง
กลางกอละออดอกดก
มวลมาลี ไหวพร่างราวร่างไห้หวน 
ครวญเคล้าคลุกปลุกอุษาใจ

มะม่วง แตกยอด ใบเขียวอ่อน สอดแซมซ้อน
สีทองอมพร่างสว่างใส.. 
รอ..เรียวแดดละมุนละไมทอทอดลอดลายใบ..
ให้คลี่ไหวงามเติบต่อตามกาล..ตามกรรม.
.................

    

อรุณรุ่งรับอุษาพร่างน้ำค้างใส
คลี่กลีบใจฟังเพลงลูกทุ่งรอรุ่งฝัน
หอมดอกไม้ช่อมาลีมะลิวัลย์
น้ำตาจันทร์น้ำตาใจไยพร่างทรวง..

จูบลั่นทมนิ่มนิ่มเคลียยิ้มเศร้า
แหงนดูดาวฝากคำวอนอ้อนห่วงหวง
ถึงคนดีที่แสนภักดิ์ที่รักรวง
อย่าลาล่วงลาลับดับดารา..

ดอกรักซ้อนซ่อนสลดหมดสิ้นรัก
เพียงพุดภักดิ์พุดซ้อนอ้อนเหว่ว้า
กล้วยแตกหน่อละออใสน้ำค้างคา
ราวน้ำตาเจ้าของหลงครองราน..

เล็บมือนางวันนี้ไม่มีดอก
ราวช้ำชอกราร่วงปลิดกลีบหวาน
เลิกร่ายฟ้อนอ้อนดวงใจตราบชั่วกาล
ขอริดรานรัดร้อยสร้อยโซ่ใจ...

มะม่วงหม่นทิ้งผลให้กระรอก
กลับแตกยอดสอดแซมสีม่วงใส
เหมือนชีวีชีวิตรอปลิดใจ
ทิ้งอาลัยไหวซอนซบจบพสุธา..

จำปีพราวขาวนวลทุกราวกิ่ง
นกเขานิ่งขันก้องร้องครวญหา
ดอกไม้ไพรไหวกิ่งฝันพราวพนา
ดอกเหว่ว้าไยบานเศร้ายามเช้านี้..

ค่อยค่อยจูบพุดซ้อนอ้อนอ่อนหวาน
จูบใจรานภายในใจร้าวนี้
ฝากอ้อมกอดคลึงเคล้าเจ้าคนดี
ค่อยค่อยคลี่ใจห่มอุ่นลมรัก..

ฝากเมฆนวลยวนเย้าเล้าโลมร่าง
ฝากอ้างว้างกลางใจแทนเพ้อภักดิ์
ฝากฟ้าดินสิ้นอินทร์พรหมพร้อมพลีรัก
เป็นแน่นหนักมั่นคงซื่อตรงใจไปชั่วกาล..