น้ำคำหญิง คำ ๆ หนึ่งที่บอกแค่ว่า "คิดถึง" คำเดียวกันจากคนหลากหลาย แตกต่างกัน ทำไมถึงได้ต่าง...กัน ยิ่งนัก จากความรู้สึกและการรับรู้ในจิตใจเรา "คิดถึง" ของคนที่เรารอเพื่อสานรัก กับ..."คิดถึง" ของคนที่เรารู้ว่าเป็นได้แค่เพื่อนรัก และกับ "คิดถึง" ของคนที่เรารู้ว่าจะมาเพื่อครอบครอง "คิดถึง" น้ำคำนี้ เด่นชัดนักในความต่างที่ห่างชั้นกันยิ่ง "คิดถึง" ของใครคนนั้นที่ว่าคือ...นางฟ้าในพนาดิบ ดู...วับวาบ หวามไหว หวิว หวิว หวั่นครั่นคล้าม หากได้เห็น คงต้องสลาย ล้มลงตายแทบเท้านาง เพราะเพียงแต่เสียงว่า..."คิดถึง"
ไพร ป่าดง 16 มิ.ย. 2549 19:14 น. - ID 90277 
1049
0
0
16 มิถุนายน 2549 20:58 น. - comment id 584180
...... เฮ้อ อ่านแล้ว คิดถึง เนอะ...... คิดถึงใครบางคนที่ปลายฟ้า 5555555 กิ๊วๆๆๆๆ ........ ตั๊บแก .......
17 มิถุนายน 2549 08:36 น. - comment id 584258
ผม...กลับมายังกระท่อมไพรขนำไพร ที่ทิ้งร้างห่างหายไปเสียนานวัน.. มานอนฝันฝันฝัน เฝ้าดูพระจันทร์ผ่องเพ็ญ ณ..นอกชานเรือน กับหอมเย็นๆของดอกพะยอมป่า ที่.. ต่างพากันแย้มกลีบเผยอ อวลกลิ่นอันแสนหอมเศร้า ในท่ามเสียงจิ้งหรีดเรไร กรีดร้องก้องไปทั่วทั้งไพรพฤกษ์ ในยามดึกดื่นดายเดียว กับจันทร์ดวงเดิมที่แสนใจดี ที่.. กำลังพลีเมตตา หยาดสายแสงจันทรา ลงมาอาบหล้าอาบท้องทุ่งนาไกล ที่ดูสลัวเลือนลาง ราวพรมแพรทองในเงามืด และ.. ราวกับกำลังต้องการ จะพรายประทับรับขวัญผม ที่รอนแรมร้างรา เรือนรัก กระท่อมติดดิน ที่ผมชอบปลีกวิเวกมานอนพึ่งพิงพักใจ ผม..เริ่มมีเวลา... ทบทวนใคร่ครวญหวนหาโหยไห้บางสิ่ง ที่นอนนิ่งราวตะกอน ในหอมห้วงแห่งดวงใจ ที่แสนอ่อนหวาน ที่.. ช่างแสนตรงกันข้ามกับร่างภายนอก ที่ดูแสนบึกบึนแข็งแรง หนักแน่นปานขุนเขาแห่งผมได้ ดวงตาผม..ที่นิ่งสงบ ราว.. ทะเลสาบสีเงินงามในยามตะวันชิงพลบโพล้เพล้ ที่ใครใคร.. เมื่อต่างพากันสบนัยน์ตาสีสนิมเศร้า มักต่างพาเห็นความเศร้าล้ำลึก หาก ดูราวผลึกแห่งความสงบงามเงียบ เยียบเย็น จนยากที่ใครจะแลเห็น *หนทางแห่งรัก* ผ่านหน้าต่างแห่งดวงตา ที่.. ผมมิเคยคิดเปิดออกมารอต้อนรับรักใด ในชีวีชีวิตอีกเลย นอกจาก.. ตั้งใจ..ปิด*บ้านภายใน* อย่างสนิทตราบชั่วนิรันดร์ เมื่อ.... ขวัญลอยลาไป.. พร้อมกับทิ้งรอยราน...อย่างยากลบเลือน... .......... ผม..หลับตา เมื่อมองย้อนไปในเวลา... ที่ *เป็นปรารถนาฟ้าดิน* ส่งใครบางคนให้ก้าวล่วงพ้นผ่าน.. ค่อยๆแง้มบานประตูใจ แล้ว มา*ปลุกความหลับใหล ให้ผมหลงถวิลหา..อาวรณ์... *จะไม่กลัว ก็ยังกลัว จะไม่รัก ก็ยังรัก จะไม่คิดถึง ก็ยิ่งคิดถึง สุดที่รักเอย...ไฉนเลยที่จะหยุดรักลง จะปวดจะร้าวแค่ไหนก็เพียงตาย ขอให้ได้รักเถอะนะ หากมีโอกาส จะขอมีพิธีรีตองแห่งรัก ให้สลักจิต ได้ไหมคนดี...ที่เฝ้ารอ* เป็นบทกวี ที่ผมพ้อเพ้อละเมอหมาย มอบให้ผู้หญิง *ในภาพฝันนางใจนางในฝัน* ที่.. ผม ฝันฝันฝัน หวั่นหวั่นใจ ทั้งอยากรักอยากถอยห่างไป ให้ไกลจากภาพฝัน อันแสนเกินเอื้อมคว้าไขว่ ที่... คิดคราใด ใบหน้างามใสเศร้านั้น ก็ดั่งดวงจันทรา บนฟากฟ้า ที่.. ลอยหล้ามาให้เพียงผู้คน ได้สัมผัสพลังอันจรัสแจ่ม แต้ม.. ดวงใจ ให้พบพานเพียงหวานหยาด แล้วหลงใหลราวกระต่ายหมาย..รอ ผม...จึง คิดถึงเธอ..คนดี.. ที่มีใจดวงทิพย์ดวงทอง ดวงที่.. ครองเพียงความต้องการ*ให้*ไร้ร้องขอ ดวงที่.. ผมเพียรขอคำมั่นสัญญา *อย่าทิ้งผมไปนะ* ที่.. ผม..ลูกผู้ชายชาติไพรได้เห็นค่า แห่งมหัศจรรย์รักรอที่แสนยิ่งใหญ่ จนแทบทรุดร่างวอน ขออ้อนเอาเวลาได้ชิดใกล้ทะนุถนอม ยอมพลีสัจจะวาจา*สารภาพรัก* ผม... จะทำอย่างไร กับใจดวงเริ่มพันธนากับภาพฝัน อันฉายฉาย อันพรายพร่าง ให้หอมหวานราวหยาดน้ำผึ้งรัก ที่.. กำลังรัดรึง ให้ผมคนที่เบื่อคำครอบครอง ต้องมนต์เสน่หาติดตรึง จนยากจะจัดการกับใจตัวเอง ผมควรบรรเลงบทเพลงรักต่อไป ฤาว่า...หยุดดี ที่.. ผมนี้ชักหวั่นๆใจ ว่า... ในที่สุดชีวีผมนี้คงจะจบลง ตรงบทเพลงโศก..ใช่เพลงรักนิรันดร์ ที่ผมแสนกลัวนักกลัวหนา... ผม.. มองฟ้า... ที่มีดาวพราย กระพริบระยิบระยับ ในเวิ้งฝัน แล้ว.. พลัน...!!!! น้ำตา...ของลูกผู้ชายก็..ไหลริน... อย่างช้าช้า..ช้าช้า.. ใช่.. ด้วยอ่อนแอ แพ้พ่าย หาก... ด้วยได้ตระหนักชัดถึง พลังแห่งมนตรา *ปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์รอ* ที่แสนยิ่งใหญ่* ด้วย.. ความซาบซึ้งรักมิรู้สิ้น มิหวังใด ที่กำลังเกิดก่อ..ณ..กลางใจ อย่างแสนบริสุทธิ์ใสแสนเศร้างาม...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html (คิดถึง...)
17 มิถุนายน 2549 09:10 น. - comment id 584261
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem32125.html
7 มกราคม 2550 16:42 น. - comment id 643994
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา บบบบ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
