มืดสนิท ทั้งหมด..... มิรับรู้แสงสีใด ทุกสรรพสิ่งพลันหายจาก มโนสัมผัส จืด ชืด ชา เฉย สรรพางค์กาย ตะเกียกตะกายหากแต่สัญชาตญานเรียกร้อง รุมเร้าไห้ หวลคิดคณึง.... ล่วงมาเท่าไหร่ มิรู้ได้ รสสัมผัสนานา หายไปเจียนลืมแม้กระทั่งกลิ่นน้ำลาย ตัวเอง หายไปทั้งหมด มืด แล หนาวเหน็บ หวังได้สักครากลับมา สัมผัสอีก อีกสักครา....
วานร วายุ 14 มิ.ย. 2549 11:40 น. - ID 90172 
1035
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
