หน้าส่วนตัว
1. ตาวันตอนรุ่งเช้า................โชนแสง
ดวงเด่นสีแสดแดง...........ส่องด้าว
ยิ่งสายยิ่งแดดแรง.........คมแผด คนนอ
ยามบ่ายยลยิ่งกร้าว.....รุ่มร้อนแรงเหลือ
2. เย็นเจือดาวแต่งฟ้า.............ไวแสน
แดดอ่อนยลเขตแมน.......ผ่อนห้าว
ราตรีย่อมเริงแดน.........ดาวเด่น
เห็นแต่ดาริกาก้าว......ก่องฟ้าเคียงไถง
3. ใยใจจึงบ่รู้............................รนขม
หลงสิ่งพาขื่นตรม..............บ่น้อย
บางอย่างห่อนนิยม.........ยังเปลี่ยน แปลงนา
ลายขุกฤาน่าพร้อย....พร่างเคล้าหทัยสหาย
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 8 พ.ค. 2549 06:37 น. - ID 89012 
1209
5
0
8 พฤษภาคม 2549 06:43 น. - comment id 575555
สวัสดีครับ ผมเพิ่งว่างจากภารกิจการเรียน เพื่อน ๆ นัดพบกันที่กุดร่อง กันทรวิชัย มหาสารคาม ก็ไม่ได้ไป มันจำเป็นจริง ๆ เพราะวันเสาร์ต้องรอคิวเสนอโครงร่างวิจัย วันอาทิตย์ก็สอบภาคบ่าย ปีหน้าฟ้าใหม่ คงได้เจอกันครับเพื่อนพ้อง
8 พฤษภาคม 2549 07:36 น. - comment id 575556
คุณก่อพงษ์คะ .. เข้าพรรษานี้ จะเอาตำรับประมวญมารคไปฝากค่ะ
8 พฤษภาคม 2549 08:28 น. - comment id 575577
ขอบคุณล่วงหน้าครับคุณอัลมิตรา ผมยังไม่เคยเห็นหนังสือเล่มนี้มาก่อนเลย ในชีวิต เคยได้ยินคุณเวทย์พูดถึง ตอนที่ผมโพสต์โคลงหนแรก ๆ นะครับ ผมสังเกตตัวเองว่า เริ่มชอบโคลงเมื่อไม่นานมานี้เอง ตอนเรียนอยู่ มข. เพื่อคนหนึ่งชื่อบัวจันทร์ ประสงค์สุข เขียนโคลงยาวเป็นวา ผมทึ่งมาก แต่ก็ไม่มีแรงจูงใจที่จะเขียน ผมรู้สึกอับจนคำเอก-โท เอามาก ๆ แต่หลัง ๆ มานี่ผมค้นพจนานุกรมทั้งเล่ม ลอกคำเอก-โทมาไว้ที่เดียวกัน แล้วก็อ่านงานโคลง รวมทั้งวธีการเขียนโคลงสี่สุภาพของคุณคมทวน คันธนู ด้วย มีความรู้สึกอยากเขียนครับ แต่ว่า ผมก็บอกตัวเองว่า ถ้าจะเขียนผมควรเขียนด้วยความรูสึก ไม่ใช่เขียนด้วยความรู้ เพราะผมอ่านที่ผมเขียนจากความรู้ มันจืด มากๆน่ะครับ วันนี้ผมมีภาระไปโรงเรียนครับ เตรียมความพร้อมสำหรับการเปิดภาคเรียนใหม่ หน้าที่ครู ยังสนุกอยู่นะครับ มีอะไรให้ทำเยอะแยะ แต่ผมก็มีโลกของการท่องวรรณกรรม เป็นโลกส่วนตัวที่ผมหลุดเข้าไปซ่อนตัวอยู่ตามลำพังเสมอ ยิ้มทักทายคุณอัลมิตรา สำหรับเช้านี้นะครับ สวัสดีครับผม
8 พฤษภาคม 2549 08:46 น. - comment id 575593
ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงเสมอครับ เพราะครับ รอชมผลงานต่อไปครับ
8 พฤษภาคม 2549 09:18 น. - comment id 575609
ชอบครับ คิดว่าพี่คงจะเขียนอีกเรื่อยๆ นะครับ
8 พฤษภาคม 2549 11:25 น. - comment id 575667
สมกะเป็นคุณครูจริงๆเยยง่ะพี่เรา แวะมาเยี่ยมของับ ว่างๆจาแวะมาให้สอนโคลงเช่นกัน อิอิ
8 พฤษภาคม 2549 13:52 น. - comment id 575706
วันนี้จะคุยยาว ๆ กับคุณก่อพงษ์ .. :) อะแฮ่ม ...!! ตำรับประมวญมารคเดิมที อัลมิตราได้รับความอนุเคราะห์จากครูไหวใจร้าย ให้ยืมมาถ่ายเอกสารจัดทำเป็นรูปเล่ม ซึ่งคราวนั้นได้จัดทำเป็นจำนวน ๑๐ เล่ม และแจกจ่ายไป...จนเหลือเพียง ๑ เล่ม สำหรับตัวอัลมิตราเอง นานเหมือนกันที่ตำราชุดนี้อยู่ในตู้หนังสือ กระทั่งกลางปีที่แล้ว อัลมิตราให้เพื่อนคนหนึ่งซึ่งมีทีท่าว่าสนใจโคลงยืมไปศึกษา และเพิ่งได้คืนกลับมาเมื่อล่วงวันปีใหม่นี้เอง และถึงแม้ว่าอัลมิตราจะเฝ้ามองความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดอย่างมีความหวัง แต่ก็ดูเหมือนว่าสิ่งที่อัลมิตราเฝ้ารอจะไม่สัมฤทธิ์ผลสักเท่าใด .. อัลมิตราไม่ได้หมายความว่าอัลมิตราเป็นผู้ช่ำชองเรื่องโคลง หรือถือว่าเป็นคนโคลง เพียงแต่มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจของอัลมิตรา ..เป็นความคิดคล้าย ๆ กับตอนที่อัลมิตราได้รับหนังสือเพชรพระอุมา คนที่มอบหนังสือเพชรพระอุมาให้ได้บอกเหตุผลกับอัลมิตราว่า.. \" หนังสือควรจะอยู่กับคนที่มองเห็นประโยชน์และคุณค่าของมัน ดังนั้น ผมยินดีที่จะส่งมอบหนังสือชุดนี้ให้คุณเป็นเจ้าของทั้งชุด ๔๘ เล่ม \" และด้วยเหตุผลเดียวกัน.. อัลมิตราซึ่งตอนนี้มีตำรับประมวญมารถอยู่ในมือ ๓ เล่ม (จากเดิมที่มี ๑ เล่ม เพิ่มมาอีก ๒ เล่ม ) อัลมิตรารู้สึกยินดีที่จะส่งมอบตำรับประมวญมารค ให้กับคุณก่อพงษ์ ซึ่งก่อนหน้านี้ อัลมิตราก็ส่งมอบตำรับประมาญมารคให้กับเพื่อนคนหนึ่ง ส่งทางพัสดุไปสักพักใหญ่แล้ว สำหรับคุณก่อพงษ์ อัลมิตราอยากส่งมอบให้กับมือ ซึ่งอัลมิตราคิดว่าจะได้พบคุณก่อพงษ์อีกในไม่ช้า อย่าเพิ่งหนักใจนะคะ เพราะการส่งมอบตำรับประมวญมารค ..ไม่ได้หมายความว่า อัลมิตราจะฝากความหวังความเป็นคนโคลงให้คุณก่อพงษ์และเพื่อนคนนั้นรู้สึกหนักใจ เพียงแต่อัลมิตรา รู้สึกดี ที่จะหยิบยื่นสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์ต่อคุณก่อพงษ์และเพื่อน ทั้งนี้..มีเพียงความปรารถนาเดียวเท่านั้นที่อัลมิตรามี เพื่อโคลงจะได้ไม่สูญหายไปจากชาววรรณศิลป์ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
8 พฤษภาคม 2549 14:28 น. - comment id 575716
อิอิ..มาแจมด้วยค่ะ.. แบบชอบแต่งโคลงด้วยคนค่ะ .... แสงร้อนแรงผ่องฟ้า................สุรีย์ฉาย ผ่อนไอให้อุ่นคลาย.................เหนื่อยล้า ส่องฟ้าส่องดินหมาย................ถ้วนทั่ว จนยากมากมีคว้า...................ไขว่ได้เสมอกัน ....
8 พฤษภาคม 2549 19:23 น. - comment id 575765
สวัสดีคุณอัสสุ มิตรใหม่ ขอบคุณที่เข้ามากทายกัน คงได้พูดคุยกันอีกต่อไปรับ ---------------------- ทักทายคุณร้อยแปดพันเก้าด้วย ผมอ่านงานของคุณร้อยแปดพันเก้า แล้วซึ้งสัจจะ เตือนสติผมได้ดีครับ จึงขอบคุณมากด้วย ----------------- ซำบายดีครับMomMamSan ขอให้อยู่ดีมีแฮงเด้อ ------------------ สวัสดีครับคุณอัลมิตรา ผมปลื้มในหัวใจมากๆ ต่อสิ่งที่มีคุณค่าอย่างยิ่งสำหรับผม ที่คุณอัลมิตราจะมอบให้ ในข้อที่คุณอัลมิตราเกรงว่าจะทำให้ผมหนักใจ นั้นโปรดเบาใจเถิด เพราะผมมีความสุขเป็นพื้นฐานแล้วที่จะได้ศึกษางานนั้น ชีวิตการเรียนที่เอาจริงเอาจังของผมเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นครับ ก่อนหน้านี้ มันเป็นการทำไปตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ใช่ความรักที่จะศึกษา วัยเด็กผมฟังโคลงผญาทางสถานีวิทยุ วัยรุ่นผมสนใจกลอน วัยกลางคนผมอยากเป็นนักเขียน-ที่ไม่รู้จะเขียนอะไร วัยที่ผ่านมา มันก็ยังงั้นๆ แหละครับ ไม่ได้จริงจังอะไร มันเหมือนเป็นแรงที่เหวี่ยงเรา ออกไปจากทางที่เราต้องการ ก็แน่ล่ะที่เราจะต้องไปตามแรงนั้นเพราะเราต้องเกี่ยวข้องอยู่กับใครต่อใครเยอะแยะ แบบผูกและพันอยู่กับเขา ในที่สุดเมื่อเราได้ทำหน้าที่นั้นๆตามบทบาทที่ควรแล้ว ผมคิดว่าถึงเวลาที่เราจะได้สร้างแรงโน้มถ่วงของเราเอง ทีเสีย ( แม้มันจะเป็นแรงโน้มถ่วงเทียมก็เถอะ) ผมเอ่ยความในใจของผมไม่บ่อยนักดอกครับ ว่า.. ผมอยากเขียนร้อยกรองดี ๆ บ้าง วันนี้ผมจึงอยากขอบคุณคุณอัลมิตรา มิตรที่เติมไฟฝันแก่ผม ขอบคุณครับ ------------------ สวัสดีครับคุณรุ้งมณี มิตรใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
