เหนือหิมาลัย..

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4658.html


แล้ว...
ดวงแก้วแสนงาม..
ก็กลับมาสู่อ้อมอกผมอีกคราครั้ง
เธอ..
ผู้หอบความงามความหวัง 
พลังรักอันแสนแนบแน่น
มาสู่อ้อมแขนอ้อมใจผม...ในวันนี้  


วันที่...ฟ้าทอแดดสวยไสว 
สายลมร้อนเริ่มพัดไกวไหวระรวยระริน
ให้กลิ่นดวงดอกไม้ไทยในวิมานดินแห่งเรา
หวานยิ่งกว่าหวาน...หอมเสียยิ่งกว่าหอม..
ให้..
ดวงดอกพุดซ้อนอรชรบานเต็มราวกิ่ง
ผลิกลีบประดุจดั่งกุหลาบขาวพราวสะพรั่ง..เฝ้ารอรับ....


ดวงดอกตะแบก..
กำลังฟ้อนอวดสวยสี...ม่วงชมพู..
ดูตระการไปทั่วทั้งสองฟากฝั่งถนน..
และ...
ปนเปไปกับบรรยากาศการเมืองในเมืองกรุง
ที่กำลังร้อนระอุ..ยิ่งกว่าอุณหภูมิ..เสียอีก..


นกเขาไพร ตัวเก่าเจ้าประจำใจ
ยังคงเฝ้าจับกิ่งจำปีไกว
ไหวร้องพ้อรอรับขวัญเธอเสมอมา
และ
เฉกเช่นเดียวกับใจดวงดายเดียวเหว่ว้าของผม
ที่ได้รักเติมเต็มกลับคืนมา ณวันนี้ ในวันนี้...วันที่เธอกลับมา...


เธอ..คนดี..ที่ผ่านมา..มากเมืองทั่วทุกมุมโลก
ได้เล่าเรื่องราว
ที่..พลอยพาให้ผมสุขใจไปด้วย
เธอ...
นอนซุกตัวนิ่งนิ่งแล้วยิ้มพราย
ก่อนจะเล่าถึงบางสิ่งแสนมหัศจรรย์


ถึง...
วันหนึ่งในยามเช้าตรู่อุษาสาง
เหนือม่านฟ้าพุทธชมพูทวีป..
ขณะที่..
นกเหล็กสีเงินกำลังกางปีก
ที่ระดับความสูง38000ฟุต


ขณะ..
ที่เธอได้มีโอกาสเห็น
ดาวดวงหนึ่งลอยดวงแสนสุกใส
สกาวพราวพร่างด้วยรัศมีสีรุ้ง
งามปานประหนึ่งเนรมิตด้วยทิพย์สีแสง
อันหาคำมารำพันได้ยากแม้นเหมือน
ราวเธอกำลังตกอยู่ในห้วงฝัน
และ..
พลัน..
ตื่นขึ้นมาในอ้อมขวัญแห่งสวรรค์สรวง
ทันทีที่เห็นดาวดวงนั้น..
ลอยมาอวดโฉมประโลมใจอย่างสุกไสวแสนใกล้


ในยามนั้น..
ผู้โดยสารในเครื่องบินแบบแอร์บัส320
ที่กำลังมุ่งหน้าสู่เนปาล แดนดินแห่งฝัน
*สวรรค์หล้า..เทือกเขาหิมาลัย*
แดนดินที่จะมี*กุหลาบพันปี *
พันธ์ไม้ที่หายากหากจะพบแถบเทือกเขาหิมาลัย 
เนื่องจากจะเติบโตได้ดีหากอยู่บนความสูงตั้งแต่ 1,300 
เมตรเหนือระดับน้ำทะเล 

และ..
ดอกไม้ชนิดนี้
มักจะบานในช่วงฤดูใบไม้ผลิ
 และ...
จะมีสีสันต่างๆ อาทิ แดง ขาว ชมพู ..
................


ในยามนั้น...
ทุกคนกำลังสนิทในนิทราจนเงียบสงบไปทั้งลำ
ยานบุญกำลังลอยล่องพาเธอท่องเข้าไป
ในเวิ้งฝันแห่งไรแสงมวลเมฆแสนหวาน
ราวปานประหนึ่งสวรรค์เหนือหล้า...เพียงลำพัง


และ..
เธอมาทราบจากกัปตันทีหลังว่า
ดาวที่เธอเห็นแสนสุกสว่าง
เหนือม่านฟ้าพุทธชมพูทวีปนั้น
เรียกว่า
*ดาวเทพวีนัส หรือ ดาวประจำเมือง*
ดาวที่เธอบอกเป็นดาวรักนิรันดร์
ดาวคำมั่นสัญญาของ
มนุษย์ใต้หล้ามากมายมากมี ที่พลีใช้แทนฝันฝากใจ
แทนความห่วงใยคิดถึงคะนึงหากันและกัน
ยามชีวีชีวันพบกับการพรายพลัดพราก


ดาว...ดวง
ที่จะเห็นแจ่มชัดจรัสแสงยิ่งกว่าที่ไหนในโลก
ก็แถวประเทศทางแดนดิน
ถิ่น*ที่อยู่ของหิมะ(หิม+อาลย)
ที่เป็นเทือกเขาทอดยาวพาดผ่าน
พื้นที่ของ 5 ประเทศ
ปากีสถาน อินเดีย จีน ภูฎาน และเนปาล
เและป็นเทือกเขาในทวีปเอเชีย
ที่แยกอนุทวีปอินเดียทางใต้ ออกจากที่ราบสูงฑิเบตทางเหนือ 


เป็นที่ที่มียอดเขาที่สูงที่สุดในโลก 
เช่นยอดเขาเอเวอร์เรสต์ 
และ
ยอดเขาคานชังจุงกา (Kanchenjunga)
 เป็นจุดกำเนิดของระบบแม่น้ำที่สำคัญของโลก 2 สาย 
แอ่งแม่น้ำสินธุและแอ่งแม่น้ำคงคา-พรหมบุตร 
พื้นที่ลุ่มน้ำของแม่น้ำหิมาลัย
ที่เป็นที่อยู่ของผู้คนราว 750 ล้านคน ซึ่งรวมถึงชาวบังกลาเทศ
.............


ว่าแล้วพาให้เธอรำลึกถึงบทกวี
ชื่อ*มิตรสนิทของหมู่เมฆ*
โดย
โกวิท เอนกชัย (เขมานันทะ)
ร่างของมหาบุรุษ นอนนิ่ง เหยียดยาว ดังหิมาลัย
ขุนเขาเย็นเยือกด้วยหิมะ งามลึกล้ำ
ในโมงยามอันเงียบสงัดนี้ มีเสียงกึกก้องของสำนึก
มาแล้วสู่โลก กระทำภาระกิจด้วยใจสมัคร เปี่ยมอิสระ
แม้ปฏิญญาตนเสมอเพียง "ทาสแห่งพุทธะ"
ชี้นำโชคชะตาตน เพียงเป็นผู้ประกาศธรรมนอกทำเนียบ
ดุจดังม้าป่าเผ่นโผนร้องเริงไปในท้องทุ่งแห่งญาณทรรศน์
ไม่ปรารถนาเครื่องทองและลาภยศมาเป็นอานและบังเหียน
คิดอิสระเพื่อแผ้วถางทางแห่งพุทธะ อันรกชัฏด้วยหยากไย่แห่งกาลเวลา
ทดลองความจริงของชีวิต ทวนกระแสโลก บูชาธรรม อุทิศแด่พุทธะ
พระผู้ทอดร่างเหนือพื้นดินแห่งกุสินครา
ตำนานชีวิตของผู้ประพฤติตนประหลาด ในหกทศวรรษที่แล้วมา
ประชาชนเล่าลือว่าเป็น พระบ้า วิกลจริต
บัดนี้ท่านนอนทอดร่างเหยียดยาวดังหิมาลัย มิตรสนิทของหมู่เมฆ
เปิดเผยความจริงแท้ งดงาม ลึกล้ำ เกินพรรณนา
มาจากแหล่งใดไม่มีใครรู้ จากลาไปหนไหนไม่มีใครทราบ
ช่วงมีชีวิตอยู่ ต่อสู้ชูประทีปธรรมคำสอนของพุทธะ
ประสานศาสโนวาทของปวงศาสดา เผยแผ่ให้แลเห็นเป็นเอกภาพ
ถูกสาดโคลนใส่ร้ายป้ายสี อกุศล ก็ไม่นำพา
ปีเดือนผ่านไป ยังคงมั่นดังขุนเขา หนักแน่นเสมอแผ่นดิน
        เหินฟ้าพุทธธรรม ดังพญาเหยี่ยวเริงลมบน
ร้องประกาศธรรมท้าทายภูมิปัญญาตราบถึงวันนี้
วันที่ฝากความทรงจำไว้ในสายลม วันที่อายุขัยถึงกาลล่วงลับ
วันที่สังขาร แตกดับ ยุบแยก แทรกซึมสู่ที่มา
วันแห่งการทอดร่างสู่อ้อมอกแม่ธรณี
วันที่โลกสูญเสียมหาบุรุษพุทธทาส
ศิษย์เพียงฝากใจไปกับสายลม สู่หิมาลัยมิตรสนิทของหมู่เมฆ
อันยืนหยัดท้าทายอยู่ชั่วนิจนิรันดร์
...........................


และ
พร้อมกันนั้น...ยามดวงใจเธอ
เห็นดารารายดวงนั้นในยามอรุณรุ่ง
พลันเธอจึง
คิดถึง..ผม..และบทเพลงดิบเดิมที่ผมชอบร้องให้ฟัง
บทเพลง...
ที่..
จักตราจำ..
ไว้ใน...ความทรงจำแห่งสองเรา...
ที่...จะไม่มีวันลืมเลือนตราบชีพวาย...!
............


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4658.html
คิดถึง พี่หน่อย นะกลอยใจพี่
ห่างกัน อย่างนี้
น้องคิดถึงพี่ บ้างไหม
อย่าลืม อย่าลืม อย่าลืมสัจจา สัญญาที่ให้
ว่าตัวห่างไกลหัวใจชิดกัน 
คิดถึง พี่ก่อนน้องนอนก็ได้
เมื่อยาม หลับไหล
น้องเจ้าจะได้ นอนฝัน
ข้างขึ้นเมื่อใดแก้วใจโปรดมอง
แสงของนวลจันทร์
เราสบตากัน ในแสงเรื่อเรือง
คืนไหน ข้างแรม ฟ้าแซมดารา
น้องจงมองหา ดาวประจำเมือง
ทุกคืนเราจ้องดูเดือนดาว
ทุกคราวเราฝันเห็นกันเนืองเนืองถึง
สุดมุมเมือง ไม่ไกล
คิดถึง พี่หน่อย นะกลอยใจเจ้า
พี่ตรม พี่เหงา
เพราะคิดถึงเจ้า เชื่อไหม
ฝากใจกับจันทร์ ฝากฝันกับดาว
ทุกคราวก็ได้ เราต่างสุขใจเมื่อคิดถึงกัน.
.............


เด็ดพุดซ้อนอ้อนน้ำค้างเสียบข้างแก้ม
แล้วก็แย้มยิ้มรับกับเช้าใหม่
คิดถึงคนแสนรักในดวงใจ
แล้วดอกไม้ในหอมใจก็ไหวบาน
ตระการแก้วพร่างพราวราวสายรุ้ง
จรัสจรุงมีใครหนอพ้อคำหวาน
ทุกทิวาราตรีปีผันผ่าน
ดั่งบัวบานกลางบึงกว้างมิร้างรัก
หยาดน้ำค้างดั่งเพชรพรมห่มให้ชื่น
ปลุกให้ตื่นฟื้นมาสู้นะยอดรัก
โลกเรานี้มีโศกสุขคลุกเคล้าหนาวเหน็บนัก
ร่มพุทธพักรักษาใจหยาดน้ำใสอมฤตธรรม
ทางสายงามทอดยาวเคล้าธรรมชาติ
ทางสะอาดแสนว่างกลางชีพร่ำ
ชีวิตเราแค่ลมหายใจมาใฝ่ธรรม
เลิกสร้างกรรมทำความดีพลีมอบรัก
เมตตาทุกดวงใจณ.ตรงหน้า
ทุกเวลาอภัยใจแน่นหนัก
รู้การให้ต่อสายใยสายใจภักดิ์
คือสลักแห่งงามตามตรึงใจ
ไม่มีเขาไม่มีเราไม่มีร่าง
ทุกสิ่งว่างมาเพียงพบแล้วหลับไหล
ในนิรันดร์สวรรค์ชั้นฟ้าวิมานใจ
ทิพย์นิรมิตใดไหนเล่างามเท่านี้
งามดวงใจจิตวิญญาณเพียงผ่านหล้า
มิหลงฟ้าหลงฝูงมายาสี
บินเหนือโลกโบกใบบุญนะคนดี
เพียรพร้อมพลีจิตร่างกลางธารธรรม..
ลมหายใจเหลือน้อยค่อยหรี่ดับ
ราวตะวันรอลับฟ้าในยามค่ำ
โลกชีวีหมุนเวียนชดใช้กรรม
อย่ารอทำความดีพลีผองชน..กมลเรา...!!