ภัย . . .

คลื่นร้ายแล้วภัยแล้ง
แผ่นดินร้าวทั้งโลกา
ถึงกาลจักกัลปา-
วสานแล้วฤมนุษย์
แลคนยังฆ่าคน
ไม่เคยสนคิดหวังหยุด
หนำซ้ำกระหน่ำทรุด
เหมือนเร่งจุดอัคคีลาม
ภัยร้ายยิ่งคำรณ
และภัยคนยิ่งคำราม
ให้เต้นให้ตื่นตาม
มิให้ลามสติตน
ภัยโลกถล่มโลก
พาให้โศกถล่มคน
ไม่ยินและไม่ยล
ยังสัปดนสร้างซ้อนภัย
ภัยดื้อและภัยรั้น
ตะแบงดันทุรังไป
ฟังใครไม่ฟังใคร
ไม่ฟังความก็วามวู
วางตัวเป็นผู้ป้อง
สร้างชื่อก้องให้เชิดชู
แต่แล้วกลับเป็นผู้
นำภัยสู่ตนเสียเอง

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

Mr.yoda 28 ก.พ. 2549 18:20 น. - ID 87146

727

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/87146 ที่มา: เอามาจากเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ครับมีดัดแปลงนิดหน่อย ท่านเขียนถึงคนเรานี่แหละ ที่เป็นภัยร้ายในสังคมนี้จะเกี่ยวเนื่องอย่างไรก็ลองอ่านและตีความเองครับ (และสังเกตบทสุดท้ายให้ดี เหมาะกับใครบางคนในสถานการณ์นี้ด้วยนะ) , Mr.yoda

comments powered by Disqus

ผู้หญิงไร้เงา

28 กุมภาพันธ์ 2549 21:40 น. - comment id 563696

ไม่มีใครดีได้ทุกอย่าง

และไม่มีใครมีข้อเสียทุกข้อ

สิ่งเหล่านี้

ขึ้นอยู่กับสายตาของเราเป็นผู้มอง

คนแต่คนมีมุมมองที่แตกต่างกันเสมอเช่นกัน

ยังไงสุดท้าย

ฝากไว้ว่า

ควรจะมองคนทั้ง  360  องศา

แล้วค่อยเอามาบวกลบคูณหารกัน

หลังจากนั้นจึงค่อยตัดสินใจว่าเขาดีหรือไม่ดี