ศศิมาฆะน้อมดวงใจใสเย็น..

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html
(รักเอย)
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem86350.html
ต่อจากตอนที่แล้ว..
แด่เธอคนดี...ที่ชื่อ..ศศิมาฆะ..
...............


แสงตะวันโพล้เพล้นวลนุ่ม
ที่..
กำลังโลมไล้ร่างงาม
ราวพร่างแสงกระซิบปลุกให้
ร่าง..
ที่นอนดายเดียวเดียวดาย 
ได้ค่อยๆรับรู้เสียงนกกา.....ดุเหว่าพร้อง
พากันร้องเรียกคู่ ตู้วู้ ๆๆ...
เพื่อ..
พากันผกโผผินบินกลับรัง


เธอ..ค่อยๆยันตัวลุกจากที่นอน
ที่เผลองีบไปกลางไพรพงที่แสนสงบเงียบ
มี..
เพียงเสียงเพรียกจากมวลหมู่ส่ำสรรพสัตว์
ในคลองตา
ที่..ค่อยๆเผยอดู...มวลหมู่แมกไม้ไทยรายรอบ
ที่..
เริ่มผลิกลีบส่งกลิ่นพร่าง
ให้หอมหวานมากับสายลมระรินระริน


มาให้..
อวลอาวรณ์รอนถวิลถึงที่นอน
เธอ..แย้มยิ้มกับตัวเอง
เมื่อเห็นต้นไม้ในฝัน 
*ต้นมะม่วงหิมพานต์*
กำลังแผ่บานม่านใบเขียวไพล
ราว..
พัดโบกแสนสวยไสวริมหน้าต่าง
และ..
กำลังห้อยย้อยลูกแก้มแดง
แฝงด้วยผลดกพราวมากมาย
กับ...
เม็ดแรกแย้มเพิ่งผลิพรายแทงหน่อโผล่ออกมา
 ดูแสนน่ารักนัก
ราวกับมาทายทักเธอให้ฝันดี..


เธอ..ทิ้งตัวลงนอนนิ่งอีกนานนาที
ค่อยๆเรียบเรียงนาทีต่อนาที
ที่..
โลกหมุนกาลเวลาพาให้เธอมานอนถึงนี่
ณ..ที่นี่..กลางหุบเขาไพรฝัน...ได้เช่นไรกัน...


ใช่เล้ว..
เธอมาที่นี่เพราะมีเป้าหมายข้างหน้า
 มิใช่..
เพียงมาทอดทัศนาเพียงวิวทิวทัศน์เท่านั้น
เธอ..
กำลังรอ..
วันพระจันทร์วันเพ็ญมาฆปุณมี
วันที่เธอคนดีถือโอกาสกำเนิดเกิดขึ้นมา
เสมือน
*ดั่งคำพิษฐานวาจา*จากใจมารดาผู้มีพระคุณ
ที่..
เฝ้ารอคอยเธอมาแสนนาน
หลังแต่งงานแล้ว
ที่ไร้เลือดเนื้อเชื้อไขมาก่อบุญมาต่อบุญ
มารดา..
ที่ชอบเล่าตำนานหวานหวานแห่งดวงใจ
ยามหวนนึกไปคราใดเมื่อท่านบอกว่า


*ทุกวันพระ.
แม่จะหาบัวดอกงามที่สุด
ไปถวายพระพุทธรูปองค์โต
ในโบสถ์คร่ำ 
และ
จะนั่งกรรมฐานสมาธิภาวนา เป็นเวลานานสองนาน
และ..
มิเคยหยุดทำบุญให้ทานตลอดมา..*


ตราบ..
จนอธิษฐานวาจาเป็นจริง
ที่...
ได้กราบไหว้วิงวอนปวงเทวา 
ให้..
ส่งธิดาจิตงามลงมาเป็นเพื่อนทางจิต
เคียงชีวิตวิญญาณไปตราบวันตาย
ให้..
ยอดเยาวธิดาแสนรัก..
ได้มาเกิดในวันสำคัญทางศาสนา
เพื่อ..
จะได้ลงมาพบคำสอนแห่ง
*พระบรมศาดา*
ผู้งามล้ำค่าเกินกว่าสิ่งใดแล้วในผืนปฐพี


แล้ว..
ปาฏิหารย์ก็มีจริง
พร้อม..
กับชีวีเธอ...คนนี้
ที่..
ทุกครามารดาจะเล่า
ถึงความเป็นมาของชื่อ ศศิมาฆะ
แล้วก็จะ..
ไม่ลืม..
แถมเรื่องราวในวันก่อนหน้าในยามพุทธกาล
วันที่..
แสนสำคัญของชาวพุทธศาสนิกชน
ที่แสนยิ่งใหญ่.
.*มาฆบูชา*ที่มาแห่งชื่อ *ศศิมาฆะ..*
สิริมงคลแห่งนามเธอ
ให้เธอประดับจิตใสแน่นผนึกเมื่อนึกย้อน..
................


*ประเพณีไทย ประเพณีงาม 
ในยามค่ำ
วันแสนดีของพุทธศาสนิกชน 
วันเพ็ญเดือนสาม
ที่..
พระอรหันต์เอหิภิกขุ
จำนวนหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบรูป
มารวมกันที่เวฬุวนาราม
อย่างพร้อมเพรียงกัน
โดยมิได้นัดหนมายกันมาก่อน
และ..
พระพุทธองค์
ได้ทรงแสดงธรรมโอวาทปาฎิโมกข์
เรียกว่าจาตุรงคสันนิบาต
ให้พุทธศาสนิกชน
ได้หลุดพ้นจากการเวียนว่าย 
ในวัฏสงสาร ยาวนาน มิรู้สิ้น 
เช้า..ตักบาตร ฟังธรรม 
น้อมนำใจ ให้ใสเย็น 
ตั้งจิตอธิษฐาน กราบกราน 
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 
ให้ได้พบแสงธรรมนำทางทุกๆชาติไป 
ถ้ายังไม่หลุดพ้น ต้องเวียนวนมาเกิดชดใช้กรรม *
............


ใน..
กมลเธอจึงหอมกรุ่น
ราวมีดอกบัวบุญบานณ..กลางใจเสมอมา
เมื่อรำลึกนึกถึง..
ถ้อยวาจาจากจิตอันแสนสวยใสไสวพร่าง
สว่างงามของมารดา
และ..
คงตราบชั่วดินฟ้าสลาย..


เธอ..
ได้ยินเสียง..
*ระฆังทำวัตร*หวานแว่วแผ่วมากับฟ้ากว้าง
ใจดวงอ้างว้างหากว่างเปล่า
ราวแก้วสุกใสดั่งดาวประกายพฤกษ์
จึง..
หวนรำลึกได้ว่า ใกล้ถึงเวลาอาหารค่ำแล้ว
..............


เธอ..อาบน้ำในถังไม้
ที่ดีไซน์ใช้แทนอ่างอาบน้ำแสนหรู
หาก..
ถังไม้ดูจะแสนดิบเดิมดูดีกว่าเสียอีก 
อย่างไม่รีบร้อน
เธอ..
นอนหลับตาในผ้าถุงงามแนบร่าง
ร่างงามสล้างยิ่งแสนงามเมื่อเธอทัดดอกชบาแดง
และ
นอนแฝงตัวใต้สายน้ำ
ราวดอกไม้เผยอแย้มรอมวลหมู่ภมรมาบินตอม
หากไกลเกิน..
นานนาทีที่พาให้ร่างใจแสนสดชื่น
ให้ใจดวงนวลยิ่งหวานชื่นหวานฉ่ำ


เธอ..มิอบร่ำร่างด้วยน้ำหอมกลิ่นใด
นอกจากทัดดอกไม้ไทยลั่นทม
ที่เรือนผมเพียงให้หอมหอมธรรมชาติ
...............


ณ..เรือนไม้เหนือเนินผา
บัดนี้ ...
แสงเทียนถูกจุดพร่างประดับประดาไปทั่ว
ท่ามความสลัวเลือนลาง 
หากพร่างพรายไปด้วยสายแสงสีทอง
ส่องไล้โลมให้ทุกดวงใจแสนอบอุ่น


อาหารธรรมดานานา 
เน้นผักปลาผลไม้มากมายรอให้ลองลิ้ม
เธอ...
แย้มยิ้มกับ*เขาคนดี*ที่ชายตาชำเลือง
มาจากเคาน์เตอร์บาร์เครื่องดื่มบ่อยครั้ง


แล้ว...
ไม่นานช้า*เขา*
ก็ค่อยๆก้าวเดินมา
ขออนุญาติทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าเป็นเพื่อนเธอ
อย่างผู้มีมารยาทดี....


แสงเทียนพลิ้วไหว
ใจสองดวงเงียบงาม ในท่ามบรรยากาศเป็นใจ
หากทำไม...
เขา..
จึงสัมผัสได้เพียงความเย็นใส
หาใช่..
ความเสน่หาวูบไหววาบหวาม
ในแววตาของหญิงสาวก็หาไม่
แม้น..
บรรยากาศจะเป็นใจสักเท่าไรก็ตามที


เขา..เอื้อนคำ..ถาม
*หลับสบายดีไหมครับ เหงาไหม 
ที่นี่จะเหมาะกับคนรักพงไพร
แบบป่าร้อนชื้นดิบเดิมนะครับ
เห็นผลไม้นั่นมั้ยครับ....
ที่จัดไว้
ในตะกร้าสานแบบกระเฌอฝีมือละเมียดตามภูมิวิถีถิ่น
ที่..
แสนน่ากิน ไร้สารพิษครับ
เพราะผมให้คนงานเพียรปลูกแบบธรรมชาติ
ไร้สารเคมี ...


รวมทั้งพืชผัก ที่ใช้ปรุงอาหาร
ไม่ว่าจะสมุนไพรเคียงบ้านคู่ครัว ชนิดไหน 
ผมก็มีหมดครับ
ผมเน้น การต้อนรับแบบธรรมชาติ
และ..
อยากให้ไอเดียแขก
ได้รับรู้ในวิถีการกิน ที่จักสะท้อนถึงวิธิอันชาญฉลาด 
ในการเลือกบริโภค
ที่จักเป็นประโยชน์ช่วยรักษาชีวิตให้ยืนยาว*


เธอ..นิ่งฟังเรื่องราว
ที่ผู้ชายนัยน์ตาโศกตรงหน้าพลีถ่ายทอด
ก่อน..
ที่เขาจะนำหน้าออกเดินไปยังโต๊ะอาหารค่ำ
และ
คอยแนะนำให้เธอลองลิ้ม
อาหารพิ้นถิ่นที่รสไม่แรงร้อน 
หาก..
บ่งบอกถึงความอร่อยแบบพอเหมาะพอดี


เธอ..
เลือกชิมลางสาดหวานหอมจากสวน
ริมเทือกเขาที่เพิ่งผ่านมา
ที่..
เห็นกำลังผลิพวงก่ายกอดกันแน่นจนเต็มราวกิ่ง
แล้วไหน..
จะยังเงาะพันธุ์นาสารดกแดงพราวพรายสลับเขียว
ที่กำลัง..
ค้อมน้อมพวงไสวลงมาแทบเคลียดิน


ไหนจะ...
ละมุดถิ่นหวานหอม 
ขนุนเนื้อหนานวลนุ่ม
กระทั่ง..
สัปรดรสดีพันธุ์ฮาวายที่ลูกเล็กหากกรอบมาก
ไหนจะ..
แตงไทย
ที่ผ่าไว้ให้เห็นหอมนำมากินแกล้มน้ำกะทิสดใหม่
ที่ใส่น้ำตาลมะพร้าวให้ยิ่งหวานมันส์..กลมกล่อม


และ
ทุกสิ่งอัน..
สารพันไม้ผลผักปลาล้วนนำมาจากพื้นบ้าน
ไร้สารตกค้างใด ....
อันคนเมืองศิวิไลซ์คงพากันอิจฉา
คนไกลปีนเที่ยง
เพราะว่า..
กำลังพากันชวนบริโภคอาหารขยะ
แบบ..
เร่งรีบไปตามวิถีชีวีที่รีบเร่งพอกัน
และมากมีอาหารพืชผักผลไม้
ที่ผลิตมาจากความรีบร้อน
ราวค่อยมาผ่อนตายกันทีหลัง
เน้นใส่ปุ๋ยเป็นการใหญ่ 
ให้ได้ผลทันใจ..นำออกขาย
ใครจะตายจะเป็นก็ช่างมัน ฉันไม่แคร์
ขอ..
แค่ได้รับเงินงาม
เพื่อไปสนองความสะดวกสบายด้านอื่น..
..........


เธอ...
จึงรู้สึกชื่นชม
*เขาคนดี*ที่ยังมีความรับผิดชอบ
ประกอบอาชีพบริการหากแต่ไม่เอาเปรียบ
เมื่อเทียบกับรีสอร์ทอื่นๆที่แสนแพง..
............


หลังอาหารผ่านไป
เขา...ชี้ชวนให้เธอชมจันทร์
วันใกล้เต็มดวงบนราวฟ้า
ราว..
กับเรือทองรอท่ารับทุกดวงใจ
ให้ท่องไปสู่แดนฝัน
อันมี..
วิมานเมฆเป็นดั่งสายธารรักนิรันดร์
ให้เรือทองนั้น..
ได้ลอยล่องไปในท่ามความสงบสงัด...


เสียงบทเพลงแห่งความรักความฝัน
*เนรัญชรา*
หวานแว่วแผ่วพลิ้วไหวมากับฟากฟ้ากว้าง
กับ...
เดือนดาวระดะดวงอันแสนเวิ้งว้างในห้วงอนันตกาล
ให้..
หัวใจเธอ..รับเพียงอิ่มงาม ..หากเงียบงัน...!
............
ติดตามตอนต่อไป...


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html
รักเอย
รัก เอย จริงหรือที่ว่าหวาน
หรือทรมานใจคน
ความ รักร้อยเล่ห์ กล
รักเอยลวงล่อใจคน
หลอกจนตายใจ
รัก นี่ มีสุขทุกข์เคล้าไป
ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำ ฤดี
รัก เอย รักที่ปรารถนา
รักมาประดับชีวี
หวั่น ในฤทัยเหลือที่
เกรงรักลวงฤดี รักแล้ว ขยี้ใจ
หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ
หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ
ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้
กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย
หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ
หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ
หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ
หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ
ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้
กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย
หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ
หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ...