แด่เธอคนดีที่ชื่อศศิมาฆะ..

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song369.html
(ในโลกแห่งความฝัน) 


วันที่...
ฟ้าสีฟ้า...แจ่มกระจ่าง
ดวงดอกไม้หลากสีสันต่างพันธุ์นานา
พากัน...
ผลิแย้มบานอวดหวานงามไปทั่วทั้งเกาะ
จน..
ดูราวกับได้ยินเสียงบทเพลงไพเราะ
*เพลงรักดอกไม้บาน*
หวานแว่วแผ่วมามากับฟ้ากว้าง
กับสายลมระริกระรี้
ที่..
กำลังฝากระรินมากับอวลกลิ่น
*วันแห่งความรัก*
...........


ทันที่ที่..
นกเหล็กยักษ์สีเงินจอดสนิท
รถประจำสนามบิน
ก็จอดเทียบรอให้ผู้โดยสารก้าวย่าง
ลงมารับการทายทักของสายลมร้อนผ่าว
ที่..
แม้นจะแสนอบอ้าวสักเพียงใด
ก็มิทำให้นักท่องเที่ยวทั้งไทยเทศระย่อใจ
ที่..
จะแสวงหาสิ่งแปลกใหม่
มาเติมเต็มให้แสนอิ่มเอมใจ
ในวันหยุดในวันแห่งการพักผ่อน...


ทุกสายตาสะดุดหยุดอยู่ที่ร่างบอบบาง
ที่..
กำลังค่อยๆก้าวย่างลงมา
จากรถประจำสนามบิน
เธอ..ผู้หญิงในชุดกางเกงผ้าไหมสีดำ
กับเสื้อเปิดไหล่ล้ำสีเดียวกัน
เผยให้..
เห็นผิวเนียนแน่นราวสีงาช้าง
เกล้าผมพันพลางทบเป็นวงพันซ้อน
แล้ว..
เสียบด้วยดวงดอกพุดซ้อนอรชรงามเรียบง่าย
ตรงท้ายทอย..เคลียไคล้นวลคอระหง
ที่ณ..บัดนี้..
มีไรผมรุ่ยร่ายพรายซึมไปด้วยรอยชื้นเหงื่อ


วงหน้านวล..ดูเปล่งปลั่งขึ้น 
ด้วยดวงดอกแดดที่แผดไล้ลาม
ให้แก้มงามเริ่มมีสีสันระเรื่อระเรื่อ..
เธอ..
ยืนนิ่ง..ทิ้งตาสงบเฝ้ารอกระเป๋า
ที่..
กำลังวิ่งมาตามสายพาน
นัยน์ตางามถูกปิดบัง
ด้วยแว่นกันแดดสีดำอันแสนบางเฉียบเรียบเก๋


เสียงเรียกชื่อเธอ เบาๆ
*คุณศศิมาฆะ*ใช่ไหมครับ
เธอ..หันไปคลี่ยิ้มนิดๆ
พร้อมพยักหน้ารับ
กับ..ชายหนุ่มผิวคล้ามแดด
นัยน์ตาสีสนิมเหล็ก
ที่..
กำลังแบกป้ายชื่อเธอหรา
คนที่มารอรับจากรีสอร์ท
ที่เธอแจ้งไว้ล่วงหน้าก่อนมาพัก
*ค่ะ..
แต่รอแป๊บนะคะ กระเป๋าฉันยังไม่มาค่ะ*
เธอ..หันหน้าไปบอก
พร้อม..
กับแอบสังเกตเขาในชั่วแวบ
ผู้ชายในกางเกงสุภาพเสื้อสีขาวผมตัดสั้นเกรียน
แลดูเงียบนิ่งเฉย..
ในแววตางามราวสีอำพัน
อันแสนล้ำลึกราวท้องทะเลที่นี่
ในยามที่...
เธอมองลงมาจากหน้าต่างเครื่องบิน...


เขา..
รีบช่วยหิ้วกระเป๋าและก้าวท้าวยาวๆ
นำตรงไปยังรถแลนด์โรเวอร์ที่รอ
อยู่ ณ..ลานหญ้า
ใต้ร่มมะพร้าวใบดก
ที่กำลังโบกโบยระบัดรับสายลมร้อน
อ้อนอาบไปทั่ว


เขาชวนเธอสนทนา..
และพบกับคำตอบว่า..
*ฉันวางแผน
มาพักที่รีสอร์ทคุณแค่สองสามวันค่ะ
ตั้งใจจะเช่ารถขับเที่ยวให้ทั่วเกาะเลาะลัดไปให้ทั่ว
หากไม่อันตราย*
*ต่อจากนั้น
ในวันมาฆบูชา 
ฉันจะข้ามไปพะงันค่ะ
ไม่ได้ไปเต้นบูชายัญ
วันพระจันทร์พูนดวงดอกนะคะ
หาก..
ฉันจะไปถือศีลสมาธินั่งวิปัสสนากับแม่ชีที่นั่นค่ะ*


เขายิ้มขำ ทันทีที่เธอกล่าวจบ
ผู้หญิงที่ชื่อแสนแปลก
ที่..
เขาเพิ่งพบหน้าไม่กี่นาทีแถมยังมี
ความคิดแปลกแสน
ก่อนเมินหน้าหลบ
ตั้งใจขับรถไปในเส้นทาง
ที่..
กำลังปีนไหล่ผา
จนมองเห็นน้ำทะเลเบื้องล่างแลโล่งละลิบ
กำลังส่งแสงระยิบระยับ
ราวอาบจับด้วยเกร็ดเพชรแวววามวาววับ


ขอโทษครับ..ผมไม่เจตนา
คือ..
ตั้งแต่ผมมีรีสอร์ที่นี่มานานหลายปี
ไม่เคยต้อนรับแขกคนไทยที่แสนงามอย่างคุณ
และ...
แสนใจบุญครับ..
มี..
แต่ผมได้ยินมากับหู คอยถามถึงว่า
วันปาร์ตี้จะมีไหม สนุกแค่ไหน ไปอย่างไร
ไม่เคยเลยครับ
ที่พบคนพิเศษอย่างคุณ 
จนดู..
ราวกับโลกตรงหน้าผมจะหมุนย้อนกลับ
ว่าแล้วเขาก็ยิ้มเบิกบานอย่างขออภัย...


เธอ...ไม่แปลกใจ
ใช่ทำไม 
ผู้คน..
ที่หลั่งล้นมาจากทั่วทุกแดนแคว้นถิ่นทั้งไทยเทศ
หากมาแสวงเพียงเสพสุขเพียงชั่วขณะกับ
ฟ้ากว้าง หาดขาวดาวสวย สายลมระรวยระริน
กับ..
กลิ่นไอชายทะเล กับคลื่นกล่อมเห่
กับดาวสุกใสแสนใกล้
ไม่นับเดือนฉายแสนงาม 
ที่ลือลั่นจนสนั่นไปทั่วโลก
โบกพัด..
ให้ผู้คนพากันมาเยือนแย้มยลจนเต็มไปทั้งเกาะ


*ฉัน..
คงเกิดมา
กับใจดวงโบราณจากกาลสมัยอยุธยามังคะ*
ว่าแล้วเธอก็คลี่ยิ้ม
*ใจฉันจึงเกิดเบื่อหน่าย
ในทางสายโลกวัตถุ
ที่บุกโรมโหมไปทุกครัวเรือนแล้วค่ะ
รวมเกาะคุณด้วยนะ
ที่..
ฉันเห็นความวายวุ่น อลวนไปทั่วทุกหัวระแหง
เห็นผู้คนแก่งแย่งกันรับแขกต่างบ้านต่างเมือง
เพื่อ..
เงินงามที่แสนประเทืองประทับไปทุกหน*


*ฉันเสียดายทุกที่ในแผ่นดินนี้ค่ะ
ที่..
กำลังถูกบุกรานรุกด้วยอารยะ
ที่..
นับวันจะบ่าโหมมาให้คนไทยใจไม่รักนารักดิน
ไม่ถวิลคิดสืบทอดวิถีไทวิถีทองวิถีทุ่งค่ะ..*


*และ..
อยากถามคุณ
เกาะนี่มีนามั้ยคะ
ก่อนมาฉันฝันเห็นเกาะในฝันค่ะ
ที่มีนาขั้นบันได
และ..
มีกระท่อมสีปูนงามไสวริมเชิงผา
มอง..
เห็นเวิ้งนา เห็นข้าวกล้าเขียวชะอุ่มเลยค่ะ
เห็น..
กลุ่มควันไฟ ลอยระเรี่ยราวเป็นหุบผาแห่งความฝันค่ะ
ฉัน...
จึงดั้นด้นมาที่นี่ ก่อนที่จะค้นหาข้อมูล..ประกอบค่ะ
เลย..พบรีสอร์ตคุณ ที่แฝงฝังตัวในหุบเขา
ที่ดีไซน์แสนดิบเดิมแปลกดี
ที่ยังมี..
มุ้งม่านสีขาวให้น่านอนเป็นที่สุด
แถม..ในเวบคุณ
ยังมีเส้นทางสายธรรมชาติงาม
ราวในความฝันของฉันเลยค่ะ*


*ผม...ดีใจครับ
ที่คุณเลือกใช้บริการรีสอร์ทผม..
วันนี้..
คนของผมไม่ว่าง 
เลยต้องมาทำหน้าที่รับคุณด้วยตัวเองครับ
รีสอร์ทไพรบุรี
สร้างด้วยแรงฝันบันดาลใจของผมครับ
เพราะ..
ผมเคยไปพักที่บาหลี
และเห็นทัศนียภาพที่นั่น
ภาพสายหมอกหยอกล้อรวงเรียว
ไปตามนาขั้นบันได
งามพราวราวภาพเขียนเลยครับ
ทันทีนั้น..
ผมก็ฝันเรื่อยมาและ
เมื่อโชคดี มีเงินเก็บพอ 
ผมก็เรียนขอที่ทางของคุณพ่อผม
ผมตั้งใจจะเนรมิตรสร้างฝันให้พลันเป็นจริงเสียที...*


*คุณทราบไหม..
ผมคิดรายละเอียดด้วยดวงใจผมคนเดียว
ค่อยๆ..
เก็บเกี่ยวประสบการณ์
ลากความฝันลงมาเป็นแบบร่าง
และ..
ฝันนั้นก็เป็นรูปร่าง 
อย่างที่กำลังจะปรากฎแก่ตาคุณแล้วละครับ*


เขา...ค่อยๆขับรถอย่างแช่มช้า 
ไล่เลียบเนินผา
ลงมากลางหุบเขาไพร
ที่..
ตามเส้นทางมีพันธุ์ไม้เมืองร้อนชื้นราวป่าดงดิบ
มี..
ต้นยางสูงใหญ่
ที่ลูกกำลังฟ้อนสายลม
ปลิวไสวลอยละลิ่วลงมาราวเครื่องบิน
มี..
จันทน์ผาเหนือเนินหิน มีกลิ่นดอกสักไพรหอมกรุ่น
มีละมุนด้วยต้นไม้ผลมากมาย
ทั้งเงาะกระท้อน ทุเรียนพันธุ์พื้นถิ่น
ที่..
กำลังออกลูกเล็กๆห้อยย้อยน่ารักนัก
มี..
ลางสาดแสนหวานผลใหญ่กว่าลองกอง
มีมังคุด
และ..
นับไม่ถ้วนไม่สิ้นไปด้วยพันธุ์ไม้ไพรนานา 
ที่..
คะเนด้วยสายตาแล้วคงหลายร้อยหลายพันธุ์ชนิด
ในเนื้อที่ดินในหุบไพรไล่ละไปถึงเนินไหล่
ที่..
ทำนาขั้นบันไดทอดยาวไป
ทั้งเทือกเขาในอาณาจักร อันแสนสงบร่มเย็น..
...........


กระท่อม
ที่พักของเธอ..ตั้งชะโงกง้ำริมผางาม
หาก...
เดินไต่ตามลงมาจะพาพบโตรกธาร
มีสายธารน้ำตกไหลระริน
ที่..
เธอไม่อยากเชื่อเลยว่ายังมีถิ่นไพรกลางเกาะ
ยังมีที่ลับเฉพาะสำหรับผู้ที่รักความงามเงียบ
เขา..สัญญา
จะพาเธอไปเดินสำรวจแผ่นดินทอง
ที่เขาครอบครองรายรอบ
และ...
ในยามราตรี
ที่ดาวระดะดวง
จะมีอาหารค่ำรับรองในเรือนทาร์ซาน
ที่..
สร้างไว้เหนือเนินผาหิน
ที่แลไปจะเห็นโล่งสิ้นไปทั่วทั้งหุบไพร
อันแสนเวิ้งว้างกว้างไกล
ราวร่างลอยท่ามเหนือโลก 
ได้ยินเสียงสายน้ำกระซิกๆระริกๆรี่ไหล 
ไปตามโพรงไพร
ได้ยินเสียงกระรอก 
สรรพสัตว์ร้องร่ำระงมพรมพรำ
แล้ว
ไหนจะยังหอมอวลจากพวงพะยอม
บานฉ่ำรับละอองหยาดน้ำค้าง


เขาบอกว่าให้เธอ พักให้สบาย
วันที่...จะข้ามไปบำเพ็ญบุญ
เขา...
จะขับเรือเร็วที่จอดไว้ในท่าทะเลไปส่งเธอเอง
เพราะใช้เวลาระหว่างเกาะกับเกาะแค่ยี่สิบนาทีเอง
อย่าเกรงใจ...


นี่คือ..ความมีน้ำใจอัธยาศัยแสนงาม
ของเจ้าบ้านที่แสนดีพลีให้
ที่เธอ..
คิดว่าตัดสินใจไม่ผิด
ที่จะมาใช้ชีวิต..หนีความวายวุ่นมาพักถึงที่นี่
แถม..
ยังได้สงบรำงับใจ 
ได้ไปปฏิบัติธรรม 
อันคือความงามล้ำในดวงใจ 
ให้แสนสวยใสสว่างพร่างพราย
ก่อน..
กลายกลับไปใช้ลมหายใจทำหน้าที่ในทางโลก
รับโศกสุขคลุกเคล้า อย่างมิหนาวเหน็บจนเกินไป..
.................


เธอ..นอนนิ่ง
สยายผมพัดแผ่ราวแพไหมดำขลับ
บนเตียงนวลนุ่มที่แสนอวลอุ่นในท่ามตะวันลา
ฟ้ากำลังแปรสี
ทอทอดลอดไล้ลงมาโลมร่างงาม
ราวนางไม้นางไพร 
ที่ล้าใจหนีทุกข์พันธนา
ดวงตาสวรรค์ แทบหลั่งน้ำตาด้วยเวทนาในรู้สึก
เมื่อสัมผัสจิตลึก อันแสนงามล้ำค่าของเธอ
ที่..
มิได้ละเมอไปตามกระแสกิเลสโลก


เธอ..
หวังเพียงเพียรพาร่าง
มาลบโศกสร้างรอยบุญหนุนนำ
ให้ได้...
ก้าวล่วงล้ำเข้าไปสู่ประตูอันแสนว่างงาม
ที่..
แย้มบานรอรับผู้มีบุญทุกชีวิต
ที่..
*คิดดีพูดดีทำดีพลีแด่เพื่อนแลผองชน*
คนร่วมทาง เพียงแค่นั้น
มิ..
หวังฝันใด นอกจากกุศลอันแสนอิ่มใจ 
ที่จักพราวไสว
เป็นดั่งอัญมณีใจไปตราบชั่วกาล.นานนิรันดร์..
.............................
ติดตามตอนต่อไปค่ะ

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song369.html
ในโลกแห่งความฝัน 
ในโลกแห่งความเป็นจริง
เธออาจเป็นหญิง ของใครก็ได้
และค่าแห่งความสนใจ
ย่อมน้อยลงไปจากเขา
ในโลกแห่งความเป็นจริง
เธออาจเป็นหญิง หัวใจแสนเศร้า
ฝืนทนชื่นบานหวานเอา
เพื่อข่มความเศร้าในใจ
มาพบกับฉัน มาพบกับฉัน
ในฝันดีกว่า ในฝันดีกว่า
ฝันนั้น จะพาให้จิตสดใส
ลืมชีวิต เมื่อตื่นชื่นใจ
มาพบคนเก่ากันใหม่ในฝัน
ในโลกแห่งความเป็นจริง
เธออาจเป็นหญิง ของใครไม่หวั่น
แต่ในโลกแห่งความฝัน
เธอเป็นของฉันเสมอ
มาพบกับฉัน มาพบกับฉัน
ในฝันดีกว่า ในฝันดีกว่า
ฝันนั้น จะพาให้จิตสดใส
ลืมชีวิตเมื่อตื่นชื่นใจ
มาพบคนเก่ากันใหม่ในฝัน
ในโลกแห่งความเป็นจริง
เธออาจเป็นหญิง ของใครไม่หวั่น
แต่ในโลกแห่งความฝัน
เธอเป็นของฉันเสมอ...