เจ้าแก้วหอมหอม..ณ..กลางใจ..

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song14.html
(คนเดียวในดวงใจ)
....................


อุษาฟ้าสาง
ลีลาวดี..โมก..พร่างดอกหอมอวลมาปลุกถึงที่นอน
คลี่ยิ้มอ่อนหวาน...
รับอรุณสราญกับผ้าช้างสีทองผืนงาม
ที่พาดผ่านริมปลายเตียงโบราณ
ราวม่านแห่งรักนิรันดร์..


โลกหอมหวาน
กับจันทร์ลอยดวงคืนฟ้าใหม่
ในราตรีที่ผ่านมา
ในดวงวิญญาญ์แสนสงบนัก
ไฟฝันที่จักใกล้มอดดับ
ด้วย..
เบื่อโลกโศกสะเทือนมากเรื่องราว
หนาวร้อนมาให้หัวใจดวงอรชรแสนวิปโยค
โศกไปกับผู้คนผองชน บนผืนดินเดียว
ที่ต่างข้องเกี่ยว
ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย..ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..


หาก..
หลากหลายชีวิต กำลังหลงเลือกผิดทาง
ที่จะสร้างปัญหาทับถมลงมาบนแผ่นดิน
อย่าง..
น่าเศร้าใจอย่างน่ากังวลใจ...
ในความแตกแยก ไร้รักสามัคคี
ไร้ปรองดอง ไม่สมานฉันท์
ทั้งๆ*พระจอมขวัญจอมใจ*
ได้ทรงให้สติตักเตือน
ยังคงแชเชือนไม่หันหน้ามาทำความเข้าใจกัน
ไม่...จับมือหันมาช่วยทะนุบำรุงบ้านเมือง


กี่ครั้งครา...บทเรียนในอดีต 
แม้น..
บรรพชนในอยุธยาลุกฟื้นคืนชีพมาสอนได้
คงให้กลับไปอ่านประวัติศาสตร์เสียใหม่
และ..
ให้นำมาสอนสัจจะใจแด่คนไทยทุกคน
อย่าหลงวน ทำลายคล้ายยุยงแตกแยก..
ให้..
บ้านเมือง ยิ่งแบกทุกข์โทมนัสอันแสนสาหัสสากรรจ์
และ...
ก่อนวันที่จะสายเกิน...
............

.
ใจดวงน้อยดั่งธุลีหล้า
จึ่ง..
ได้แต่สวดมนต์ภาวนา
กราบไหว้พระสยามเทวาธิราช
สิ้น..
ทั้งฟ้าดินอินทร์พรหมยมพญา
ให้ทรงมีพระเมตตาช่วยปัดเป่าผองภยันตราย
ที่..
จักมากรายกล้ำแผ่นดินอันแสนงามสงบล้ำค่า
แผ่นดิน..
ที่ยังมากมีทรัพย์ในดิน..เรือกสวนไร่นา
ปลาในหนอง ทองรอขุดไถ 
แปรไปเป็นรวงเรียวระย้าย้อย
ห้อยระยับลงเคลียดิน
คอย..
หล่อเลี้ยงคนไทแลมวลมนุษย์ในโลก ลบโศกลืมหิว...
มิรู้สิ้นไปตราบกาล..
............


ดวงใจ....
ชีวิตคืออะไรกันเล่า
ที่ดวงชีวาเจ้าเฝ้าเวียนวนค้นหา
มิใช่...
พสุธาใต้ร่มรัตน์ ร่มฉัตรเพชรพราว
ดับร้อนหนาวไปทุกธุลีหล้า
มาอย่างยาวนาน..
อันแสนสงบงาม..แสนร่มเย็น..ดอกละหรือ..


หรือ..
รอเพียงกระพือโหมให้ไฟไหม้โลมแล้ง
ไปทั่วทั้งทุกหย่อมหญ้าได้เดือดแดงด้วยแรงไร้รักสามัคคี
ไหน
จะภัยใต้รบรา... สึนามิ เพิ่งมาเพิ่งไป
ไหนอิสานภัยแล้ง 
ไหนเชียงใหม่ราวธรรมชาติซ้ำแกล้งอุทกภัย
ไหน...
กลางกรุงรุงรังด้วยพลังผู้คน 
ที่คาดหวังจะเปลี่ยนแปลง
เสมือนยิ่งแกล้งซ้ำเติมความสงบสุข
ให้แผ่นดินลุกเป็นไฟ..โอ้ช่างกระไรเลย....


ดวงใจ....
มองลงมาจากฟ้าเบื้องบน
นั่น..
ลำน้ำเจ้าพระยาทอดสายงาม
นั่น..
นาข้าวเขียวขจี
นั่น..
ดูซีฝูงวัวควายในท่ามนาไร่ควันไฟลอยกรุ่น
มาจากทุกกระท่อมครัวเรือนอันแสนสงบในยามพลบค่ำ
นั่น..
ดาวเดือนผ่องเพ็ญทอแสงสวยเหนือโบสถ์คร่ำ


นั่นฟังสิ..
เสียงสงฆ์สวดมนต์ก้องกังวานหวานแว่วแผ่วมาในท่ามฟ้ากว้าง
ทางช้างเผือก
เลือกปลอบประโลมดั่งสายธรรมธารา
ให้เพลาเข็ญ เย็นยิ่งกว่าเย็น
ให้..
รู้เห็นงามในท่ามแล้งไร้
แห่งมวลมนุษย์มากมายมากมี
ที่..
เราแสนโชคดี
ได้เกิดมาพบ*พุทธภูมิแห่งศาสนา*อันแสนประเสริฐ
เลิศด้วยเหตุผล ได้นำมาเกื้อกมลให้หอมกรุ่น
ดั่ง..
เทียนทองทอแสงละมุน 
ส่องนำทางใจให้แสนสวยใสสมถะสงบงาม


คนดี...
มาสิมามานอนหนุนตักอันหวานนวลนุ่ม
แสนอวลอุ่นด้วยรักภักดี นอกชานเรือน
มา...
นับดาวเดือน..ดวงแสนหวานนับร้อยพัน
*ในวันแห่งความรัก*มาฆบูชาปุณมี
มา..
ปันพลีหอมหวานดวงดอกไม้ไทย
มา..
ฟังเสียงสายน้ำไหลกระทบริมชายชล..


มา..
ปันปรน..
ด้วยกลิ่นกรุ่นกลางกลีบเกสรงาม
จากบัวสล้างกลางสาคร 
ให้..
หัวใจดวงอรชร
ได้มีพลังหวังหวานโชติชัชขึ้นมาใหม่
และ..
ค้นพบสัจจะใจพบบางสิ่ง..


ว่า..
แท้ที่จริงแล้วไซร้
ในโลกฝันโลกจริงนั้น
หาก..
มาตรแม้นพบคนดีมีค่าสักคน
ที่คู่ควรกับค่ารักนิรันดร์
ที่..
จักปันพลีเคียงคู่กันไป..ก็แสนสุขใจเกินพอแล้ว...
นะ...เจ้าแก้วหอมหอม..ณ..กลางใจ...!
............................

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song14.html
คนเดียวในดวงใจ
เธอ มาจากไหน เธอจะเป็นใคร
ฉันไม่เคยคิด รู้ แต่บัดนี้ เธอมาสถิตย์
มาอยู่ใกล้ชิด ในดวงใจฉัน
เธอมาจากไหน จากดินผืนใด
หรือจากสวรรค์ ฉันก็จะรัก
รักเธอเท่ากัน ไม่เคยจะหวั่นแม้คำนินทา
คนเดียวเท่านั้น ในชีวิต
คนเดียวสนิท แนบ อุรา
คนเดียวที่ฉัน บูชา 
ยอดปรารถนา คนเดียวในโลก
เธอ มาจากไหน เธอจะเป็นใคร
ฉันถือเป็นโชค แม้รักเธอแล้ว
ฉันต้องเศร้าโศก เป็นคนโชคร้าย
ในโลกก็ยอม
คนเดียวเท่านั้น ในชีวิต
คนเดียวสนิท แนบอุรา
คนเดียวที่ฉัน บูชา 
ยอดปรารถนา คนเดียวในโลก
เธอมาจากไหน เธอจะเป็นใคร
ฉันถือเป็นโชค แม้รักเธอแล้ว
ฉันต้องเศร้าโศก เป็นคนโชคร้าย
ในโลกก็ยอม...